Kuźniki (Wrocław): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
aktualizacja liczby mieszkańców |
drobne uzupełnienia |
||
Linia 43:
'''Kuźniki''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Schmiedefeld'') – osiedle w zachodniej części [[Wrocław]]ia, w byłej dzielnicy [[Fabryczna (Wrocław)|Fabryczna]]. W granicach miasta od 1928 roku.
Pierwsza wzmianka w 1288. W połowie XIV wieku 11-[[Łan (miara powierzchni)|łanowy]] folwark. W 1845 miała 180 mieszkańców, dwór, folwark, 23 domy, gospodę, trzy zakłady rzemieślnicze, dwa sklepy. Stacja kolejowa na linii Wrocław Gł.-Rudna [[Gwizdanów]] (obecna [[linia kolejowa nr 273]]) powstała w Kuźnikach w 1874<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Antkowiak |imię=Zygmunt |tytuł=Wrocław od A do Z |wydawca=Ossolineum |miejsce=Wrocław-Warszawa-Kraków |rok=1991 |isbn=83-04-03723-8 }} str. 168</ref>. Do II wojny światowej istniała tam niewielka fabryka parowozów wąskotorowych Feldbahn- und Lokomotivfabrik Smoschewer & Co, później przemianowana na Budich<ref>Bogdan Pokropiński. ''Parowozy wąskotorowe Budicha''. „Świat Kolei” nr 1/2000(54), s. 18</ref>.
Podczas oblężenia ''[[Festung Breslau]]'' w 1945 Kuźniki zajęte zostały przez Rosjan już w marcu, ale 29 marca doszło do kontrataku spadochroniarzy niemieckich. Użyli oni wówczas broni chemicznej (prawdopodobnie [[tabun]]u; ładunki z tym gazem nazywali ''Pissbeuteln'', tj. dosłownie "worki z sikami") wrzucając je do piwnic zajętych przez obrońców tak, że później przez wiele dni przechodząc tamtędy trzeba było używać [[maska przeciwgazowa|masek przeciwgazowych]]<ref>[[Norman Davies]], [[Roger Moorhouse]], ''[[Mikrokosmos. Portret miasta środkowoeuropejskiego]]''; {{ISBN|83-240-0172-7}}, s. 46.</ref>. Armia Czerwona zajęła Kuźniki ponownie 1 kwietnia.
| |||