Pismo japońskie: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:涼風花.jpg|thumb|215px|Fūka Ryō{{r|ryo}}, mistrzyni kaligrafii, ur. 1985, przed rozpoczęciem pisania, obok niej [[Kaligrafia japońska|przybory do kaligrafii]]]]

[[Plik:Gyokkashi eimo LCCN2008661180.jpg|thumb|215px|Kiyonaga Torii (1752–1815), ''Eimo Gyokkashi, dziewczynka z talentem do kaligrafii, obok nauczycielka'']]

System zapisu katakaną został opracowany w IX wieku (w początkowym okresie [[Heian]]) przez buddyjskich mnichów. W przeciwieństwie do hiragany, jedynie mężczyźni używali tego sylabariusza do oficjalnych dokumentów.

 

 

Obecnie używa się jej m.in. do zapisywania obcych nazw własnych i nazwisk, nazw roślin i zwierząt oraz bardzo licznych wyrazów zapożyczonych z innych języków (np. ‘komputer’ コンピューター ''konpyūtā'')<ref group="uwaga">Słowa zapożyczone z innych języków, głównie z angielskiego, ale z wyłączeniem klasycznego języka chińskiego nazywają się ''[[gairaigo]]''.</ref>. Zdarza się również, że zapisuje się katakaną japońskie słowa, aby dodać im emfazy lub podkreślić ich znaczenie np. w funkcji kursywy. Katakana chętnie używana jest przez twórców komiksów [[manga]], gdzie korzysta się z niej do zapisu wyrazów onomatopeicznych. Zdarzają się również słowa hybrydowe powstałe w wyniku połączenia słów japońskich ze słowami obcymi. Przykładem może być ''[[karaoke]]'' カラオケ, gdzie ''kara'' (poza tym zapisywane 空) oznacza ‘pusty’, natomiast ''oke'' jest skrótem wymowy angielskiego słowa ''orchestra''. To słowo w całości najczęściej zapisuje się właśnie katakaną.