Seria Lymana: Różnice pomiędzy wersjami

[[wodór|wodoru]] przechodzący z wyższego [[orbital]]u na [[orbital]] 1 (seria K).

[[Długość fali|Długości fal]] pierwszej linii serii, zwanej linią Lymana ''αα'' jest równa 121,57 nm (jest ona czasem nazywana '''promieniowaniem Lyman-α'''), a granicą serii jest 91,18 nm, wszystkie linie serii leżą w [[nadfioletUltrafiolet|dalekim nadfiolecie]].

Pierwszą linię serii odkrył [[Theodore Lyman]] w [[1906]] roku, badając światło emitowane przez wodór, kolejne linie odkrył w kolejnych latach aż do [[1914]]. Linie serii pasowały do wcześniej sformułowanej doświadczalnej [[wzór Rydberga|wzoru Rydberga]] opisującej serię Balmera i Paschena.

: <math> \frac{1 \over }{\lambda} = R \left( \frac{1 \over }{1^2} - \frac{1 \over }{n^2} \right) \qquad \left( R = 1{,}0974 \cdot 10^7 \mbox{m}^{-1} \right)</math>

Gdzie ''n'' to kolejne liczby naturalne poczynając od 2 (''n'' = 2,3,4,...). Linia '''Ly -– &alpha;α''' odpowiada ''n'' = 2, a granica serii odpowiada granicy wyrażenia dla n dążącego do nieskończoności.