Referendum w Polsce w 1946 roku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Przygotowania do referendum i jego sfałszowanie: poprawa linków |
m Tworzę Szablon:Cytuj |
||
Linia 5:
==Geneza==
PPR wychodząc z faktyczną inicjatywą referendum miała na celu odsunięcie daty wolnych wyborów<ref>Mirosław Szumiło „Roman Zambrowski 1909-1977” IPN 2014, {{ISBN|978-83-7629-621-0}}, s. 198</ref> oraz sprawdzenie zakresu swoich wpływów w społeczeństwie. W szczególności liczyło na sprawdzenie czy w warunkach stosunkowo umiarkowanego nacisku administracyjnego i policyjnego, bez zmasowanego terroru oraz przy maksymalizacji środków perswazyjnych można uzyskać w wolnych wyborach satysfakcjonujący wynik{{Fakt|data=2016-06}}. Miało być sprawdzianem popularności rządzących krajem [[Komunizm|komunistów]] oraz przygotowaniem do fałszerstwa [[Wybory do Sejmu Ustawodawczego w 1947 roku|wyborów w 1947 roku]]<ref>{{Cytuj|dostęp=zamknięty|autor=[[Sebastian Drabik]]|tytuł=Niby-państwo, niby-władza|czasopismo=[[Dziennik Polski]]|data=2012-11-10|data dostępu=2016-06-20|url=http://www.dziennikpolski24.pl/artykul/3195278,nibypanstwo-nibywladza,id,t.html}}; także w: {{Cytuj|autor r=Sebastian Drabik|redaktor=[[Filip Musiał]]|rozdział=Niby-państwo, niby-władza|tytuł=W pułapce historycznej konieczności|data=2013|isbn=9788362628209|miejsce=Warszawa|wydawca=Instytut Pamięci Narodowej--Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu|s=33-39|oclc=878973955|język=pl}}</ref>. PSL natomiast pragnęło zademonstrować swoją przewagę nad PPR<ref>{{Cytuj|autor = Krystyna Kersten
==Pytania referendalne==
Linia 411:
Wyniki referendum z jednej strony były dużo słabsze niż oczekiwało kierownictwo PPR<ref>Mirosław Szumiło „Roman Zambrowski 1909-1977” IPN 2014, {{ISBN|978-83-7629-621-0}}, s. 199</ref> i pośrednio doprowadziły do tego, że partia ta straciła zainteresowanie walką wyborczą w warunkach demokratycznych. Z drugiej jednak strony pokazały, że PPR w ciągu kilku lat zdołała skłonić do głosowania na siebie ponad 1/4 Polaków. Wprawdzie poparcia uzyskano nie tylko drogą perswazji i stwarzaniem możliwości błyskawicznego awansu dla różnych grup społecznych, ale również środkami przymusu, presji czy nawet terroru i w znacznej mierze dzięki stworzeniu wspólnego bloku z koncesjonowaną PPS, to jednak należy taki wynik uznać za pewien sukces polityczny nowej władzy.
Do wyników referendum odniósł się ówczesny premier Edward Osóbka-Morawski stwierdzając : „Z referendum można wyciągnąć następujące wnioski: że reakcja w Polsce jest bardzo silna, silniejsza od oficjalnego PSL; że za wskazaniami PSL głosowało tylko kilkanaście procent (pozostali 2 lub 3 x „nie”); że za nami jest ca 37 procent głosów, co nie jest tak źle, jeśli zważyć, że kiedy rozpoczynaliśmy stawiać pierwsze kroki, wtedy może mieliśmy ca 5 procent zwolenników świadomych; że sytuacja aprowizacyjna jest fatalna. Wiadomo, że za wszelkie trudności odpowiada zawsze rząd<ref>{{Cytuj|autor = Krystyna Kersten
Wyniki referendum podsumowywał krytycznie na posiedzeniu Sekretariatu PPR członek Biura Politycznego odpowiedzialny za kadry partyjne Roman Zambrowski mówiąc: "Przebieg referendum nie był przypadkiem, nie jest przypadkiem takie podejście naszych towarzyszy, żeby broń Boże nie działo się czegoś wbrew czystym zasadom demokracji. Stary komunista czy działacz pepeerowski z czasów okupacji, ci, którzy byli wychowani w duchu walki o dyktaturę proletariatu, mają stosunek do tych spraw bardziej klasowy<ref>Mirosław Szumiło „Roman Zambrowski 1909-1977” IPN 2014, {{ISBN|978-83-7629-621-0}}, s. 200</ref>".
| |||