Ermitaż: Różnice pomiędzy wersjami

{{data|1852-02-17}} [[Mikołaj I Romanow|Mikołaj I]] udostępnił zbiory publiczności i w tym celu zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem, który zaprojektował [[Leo von Klenze]]. Po rewolucji październikowej na własność państwa przeszły i znalazły się w Ermitażu największe kolekcje prywatne: hrabiego Aleksandra Strogonowa, księcia Grigorija Potiomkina, księcia Mikołaja Jusupowa i braci Morozowów. W 1930 władze sowieckie sprzedały amerykańskiemu milionerowi [[Andrew Mellon|Andrew Mellonowi]] 31 obrazów z kolekcji Ermitażu, które trafiły do Galerii Narodowej w Waszyngtonie. Dzisiaj w kolekcji znajduje się m.in. 26 obrazów [[Rembrandt]]a, 25 – [[Antoon van Dyck|van Dycka]], 40 – [[Peter Paul Rubens|Rubensa]], 12 – [[Nicolas Poussin|Poussina]], 12 – [[Claude Lorrain|Lorraina]], 12 – [[Jean Antoine Watteau|Watteau]], 9 – [[Giovanni Battista Tiepolo|Tiepolo]], 11 – [[Tycjan]]a 15 – [[Paul Gauguin|Gauguina]], 31 – [[Pablo Picasso|Picassa]], 37 – [[Henri Matisse|Matissa]], 8 – [[Claude Monet|Moneta]], 12 rzeźb [[Antonio Canova|Canovy]] i pokazywane od 1995 wywiezione z Niemiec 74 płótna impresjonistów (większość z nich została wcześniej zrabowana przez [[Wehrmacht]], a następnie zdobyta w 1945 przez [[Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona|Armię Czerwoną]]). Obecnie Ermitaż to jedno z największych muzeów sztuki i malarstwa w Europie.

 

 

== Zobacz też ==