Wielkie Księstwo Moskiewskie: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszymi niepatronalnymi godłami wielkich książąt moskiewskich była [[Pogoń (herb)|Pogoń]] i następnie wizerunek [[Jerzy (męczennik)|św. Jerzego Zwycięzcy]], nazywanego w wiekach późniejszych popularnie „jeźdźcem smokobójcą” i będącego podstawowym wariantem [[Pogoń Ruska|Pogoni Ruskiej]]. Dwugłowy orzeł został przyjęty przez Wielkie Księstwo Moskiewskie po zawarciu małżeństwa przez [[Iwan III Srogi|Iwana III Srogiego]] z ostatnią dziedziczką tronu bizantyjskiego [[Zofia Paleolog|Zofią Paleolog]] w 1472 roku. Od tej chwili władcy Wielkiego Księstwa stali się spadkobiercami Bizancjum i zaczęli regularnie używać herbu cesarzy bizantyjskich. NajstarszeDwugłowy zachowaneorzył wyobrażeniejako rosyjskiegosymbol dwugłowegopaństwowy orłazostał pochodzizatwierdzony w Sudiebniku z roku 1497. W okresie od [[Iwan III Srogi|Iwana III Srogiego]] do Aleksego I na pieczęciach wielkoksiążęcych pojawia się obok dwugłowego orła [[Jednorożec (heraldyka)|jednorożec]], występujący niekiedy razem z Pogonią Ruską.

!Pieczęć Iwana III z 14971504 roku przedstawiająca św.z [[JerzyPogoń (męczennik)Ruska|JerzegoPogonią ZwycięzcęRuską]] i [[Orzeł (symbol)|dwugłowegodwugłowym orłaorłem]]. Widoczny napis „hospodar wszech Rusi”

W czasie rządów Siemiona w państwie doszło do buntu wspieranych przez Litwę frakcji bojarskich, zaniepokojonych wzmocnieniem władzy wielkiego księcia. Siemion Dumny jednak pokonał szybko buntowników i ropoczął wojnę z Wielkim Księstwem Litewskim, powstrzymując jego ekspansję na ziemie Rusi Północno-Wschodniej. W polityce zagranicznej umiejętnie wykorzystywał swoje kontakty z chanami tatarskimi. W 1351 roku udaremnił wcielenie Księstwa Smoleńskiego do Litwy. Do Księstwa Moskiewskiego przyłączono m.in. niewielkie [[Juriew|księstwo juriewskie]].

Księstwo Moskiewskie, jako pierwsze, podjęło walkę z dominacją [[Złota Orda|tatarską]] na Rusi. Pierwsze duże zwycięstwo nad [[Tatarzy|Tatarami]] odniosły już wojska ruskie, pod wodzą [[Dymitr Doński|Dymitra Dońskiego]], w [[1380]] roku w bitwie na [[Bitwa na Kulikowym Polu|Kulikowym Polu]] nad [[Don]]em. Od początku lat 20. XV wieku postępował rozkład Złotej Ordy, zakończony jej zanikiem po śmierci chana Küchük Muhammada w 1459 roku. Około 1421 roku doszło do wydzielenia [[Chanat Syberyjski|Chanatu Syberyjskiego]], w roku 1428 Chanatu Uzbeckiego, w 1433 [[Wielka Orda|Wielkiej Ordy]], w 1438 [[Chanat Kazański|Chanatu Kazańskiego]], w 1441 [[Chanat Krymski|Chanatu Krymskiego]] i na początku lat 40. XV wieku nastąpiło uniezależnienie się [[Orda Nogajska|Ordy Nogajskiej]]. Chanowie Wielkiej Ordy podejmowali próby podporządkowania sobie ziem dawnej Złotej Ordy i narzucenia swego panowania księstwą ruskim. W 1472 roku Iwan III zawarł sojusz z Chanatem Krymskim, przestał płacić podatki lenne [[chan (władca)|chanowi]] Wielkiej Ordy [[Ahmed-chan|Ahmedowi]] i jeszcze w tym samym roku za cenę stosunkowo niewielkich strat odparł jego wyprawę odwetową. W 1480 roku doszło do kolejnej wyprawy Wielkiej Ordy na Ruś i „[[Impas ugryjski|drugiego stania na Ugrze]]”. Sytuacja patowa pomiędzy wojskami Ahmeda oraz Iwana III została zakończona rezygnacją z agresji [[Wielka Orda|Wielkiej Ordy]] na Wielkie Księstwo Moskiewskie. Wydarzenie to traktowane jest jako symboliczny koniec [[Podbój Rusi przez Mongołów|''jarzma mongolskiego na Rusi'']]. W 1487 roku wojska Iwana III zdobyły Kazań i ustanowiły pierwsze w historii ruskie zwierzchnictwo nad częścią dawnej Złotej Ordy - Chanatem Kazańskim. Wielka Orda upadła ostatecznie w [[1502]] roku, pobita przez krymskich Tatarów.