Pedro Calderón de la Barca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
|||
Linia 137:
* ''Eco i Narciso'' (''Echo i Narcyz'', 1661)
* ''La estatua de Prometeo'' (''Posąg Prometeusza'', 1672){{odn|Aszyk|2012|s=268}}
== Recepcja twórczości Calderóna ==
=== Wiek XVII ===
W Hiszpanii do końca stulecia Calderón pozostał najpopularniejszym obok Lopego de Vegi dramaturgiem. Za sprawą dwóch królowych z dynastii hiszpańskiej na tronie francuskim, żywe też były jego wpływy we Francji. Z jego utworów chętnie czerpali [[Pierre Corneille|Corneille]], Routrou, [[Molier]], Scarron, Quinault. W Anglii wpływ jego miał mniejszy zasięg, ale okazał się trwalszy, czerpali z jego dzieł w tym czasie [[John Dryden|Dyrden]] i [[William Wycherley|Wychereley]]. We Włoszech przerabiano jego dramaty na libretta oper i scenariusze przedstawień [[Commedia dell’arte|komedii ''dell'arte'']]. Podobnie było w Holandii i krajach niemieckich. Niemieckie zespoły docierały z repertuarem calderonowskim przez ziemie polskie aż do [[Moskwa|Moskwy]].
=== Wiek XVIII ===
Na początku stulecia chętnie nadal sięgali po Calderóna Włosiː [[Carlo Gozzi|Gozzi]], [[Pietro Metastasio|Metastasio]], a z Francuzów [[Alain-René Lesage|Lesage]]. W Hiszpanii jego śmiałe antropomorfizowanie osób boskich, przedstawianie np. Boga Ojca jako zdradzonego męża, budziło coraz większe kontrowersje i doprowadziło ostatecznie do oficjalnego zakazu wystawiania jego ''autos''. Moratin Starszy, który doprowadził do wprowadzenia tego zakazu, zaatakował teatr Calderóna z punktu widzenia estetyki francuskiego klasycyzmu. Zarzucał mu "zepsucie" teatru hiszpańskiego i "obłędną absurdalność". Czołowy ówczesny krytyk pseudoklasyczny, Luzán, wyrzucał Calderónowi "barokowość", choć bronił jego ''autos''. We Francji Wolter oskarżył Calderóna i Szekspira o barbarzyństwo. Ostatnim wybitnym przedstawicielem tego nurtu w krytyce był [[Jean de Sismondi|J. Ch. Sismondi]], historyk szwajcarski, który w swoim ''La Littérature de Midi'' potępił hiszpańskiego dramaturga, nazywając go ''największym dramaturgiem Inkwizycji''.
== Linki zewnętrzne ==
| |||