Dekrety Beneša: Różnice pomiędzy wersjami

'''Dekrety Beneša''', '''dekrety Benesza''' – seria aktów prawnych wydanych przez [[Czechosłowacki rząd emigracyjny|rząd Republiki Czechosłowackiej na uchodźstwie]] w latach 1940–1945, w okresie niestnienia parlamentu podczas okupacji niemieckiej w okresie II wojny światowej. Wszystkie dekrety otrzymywały kontrasygnatę prezydenta republiki, [[Edvard Beneš|Edvarda Beneša]], i stąd też powszechnie nazywane są dekretami BeneszaBeneša.

Najbardziej znane z nich zostały wydane w 1945 i dotyczyły całkowitej konfiskaty mienia [[Niemcy sudeccy|Niemców sudeckich]] oraz części Węgrów, pozbawienia ich obywatelstwa czechosłowackiego oraz przymusowego wysiedlenia ponad 3 milionów Niemców do [[okupacja aliancka Niemiec|amerykańskiej strefy okupacyjnej]] i Austrii oraz przeszło 100 tysięcy Węgrów na Węgry.

Znaczenie dekretów jest przedmiotem ożywionej debaty historyków oraz znawców prawa międzynarodowego. Powraca także w debacie politycznej, szczególnie w [[Bawaria|Bawarii]] (wśród środowisk [[Wypędzony (prawo niemieckie)|wypędzonych]]) oraz na Węgrzech. Przez wiele lat dekrety Benesza – zwłaszcza ich część określająca nowy status prawny zdecydowanej większości niemieckich i części węgierskich obywateli Czechosłowacji – stanowiły główną przeszkodę w normalizacji stosunków pomiędzymiędzy [[Czechosłowacka Republika Socjalistyczna|Czechosłowacją]] (potem Czechami i Słowacją) z jednej strony, a Niemcami i Węgrami z drugiej. Dekrety stanowiły podwaliny prawne pod przymusowe wysiedlenie Niemców sudeckich oraz Węgrów z ziem, na których mieszkali od wieków, na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej.