Gulfstream G600: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
MB-one (dyskusja | edycje)
+image of cockpit
Linia 66:
}}
'''Gulfstream G600''' – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] samolot dyspozycyjny dalekiego zasięgu, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni [[Gulfstream Aerospace|Gulfstream Aerospace Corporation]].
[[Plik:Gulfstream G600, EBACE 2018, Le Grand-Saconnex (BL7C0705).jpg|mały|Cockpit|upright]]
 
== Historia ==
Wytwórnia ujawniła prace nad nowym modelem samolotu dyspozycyjnego 14 października 2014 roku. Równolegle z projektem G600 prowadzone są prace nad maszyną oznaczoną jako [[Gulfstream G500|G500]]. Obydwa samoloty dysponują kabinami pasażerskimi o tych samych rozmiarach i mogą przewieźć maksymalnie do 19 pasażerów na swoich pokładach. W kwietniu 2016 roku połączono kadłub pierwszego prototypu ze skrzydłami<ref>''Gulfstream G600 nabiera kształtów'', „Lotnictwo Aviation International”, nr 5 (2016), s. 20, {{ISSN|2450-1298}}</ref>. Prototyp G600 został oblatany 17 grudnia 2016 roku. Maszyna wystartowała z [[Port lotniczy Savannah/Hilton Head|lotniska Savannah/Hilton Head]]. Podczas swojego pierwszego lotu samolot spędził w powietrzu 2 godziny i 53 minuty, a za jego sterami siedzieli piloci doświadczalni Scott Martin i Todd Abler. Na pokładzie obecny był również inżynier Nathaniel Rutland. Według doniesień wytwórni lot przebiegł prawidłowo oraz, co równie ważne, odbył się przed planowanym wstępnie terminem<ref>''Oblot Gulfstreama G600'', „Lotnictwo”, nr 1-2 (2017), s. 11, {{ISSN|1732-5323}}</ref>. Maszyna wyposażona jest w zmodernizowany system Enhanced Vision System (EVS III), którego podstawą jest umieszczona w dziobie samolotu [[Termowizor|kamera termowizyjna]], umożliwiająca wyświetlanie obrazu z kamery na wyświetlaczu [[HUD]] (w G600 jest to zmodernizowany HUD II). System Synthetic Vision-Primary Flight Display (SV-PFD) wyświetla natomiast pilotowi na ekranie trójwymiarowy obraz znajdującego się przed dziobem maszyny terenu. Awionika Honeywell Primus Epic. Kabina pilotów została wykonana w układzie Symmetry Flight Deck, również firmy Honeywell. Piloci mają do dyspozycji cztery wielofunkcyjne wyświetlacze, z czego trzy to ekrany dotykowe. Sterowanie odbywa się przy użyciu wielofunkcyjnych [[dżojstik]]ów (Active Control Sidesticks) firmy [[BAE Systems]]. Zastosowano również trzyosiowy aktywny system sterowania lotem [[fly-by-wire]]. 24 lutego 2017 roku, w powietrze po raz pierwszy wzniósł się drugi z wybudowanych prototypów. Samolot wykonał lot trwający 4 godziny i 26 minuty, który według oświadczenie producenta, przebiegał bez żadnych problemów. W tym czasie, pierwszy prototyp miał już za sobą 22 loty i łączny nalot wynoszący 150 godzin spędzonych w powietrzu<ref>''Kolejny prototyp Bombardiera Global 7000 i Gulfstreama G600 dołączają do programu lotów testowych'', „Lotnictwo”, nr 4-5 (2017), s. 11, {{ISSN|1732-5323}}</ref>. W 2017 roku Gulfstream planuje otrzymanie certyfikatu typu, a rozpoczęcie dostaw seryjnych egzemplarzy ma się rozpocząć w 2018 roku. Podobnie jak to miało miejsce w przypadku samolotu [[Gulfstream G650]], wytwórnia planuje powstanie wersji o wydłużonym zasięgu (Extended Range). 5 maja 2017 roku oblatano trzecią maszynę prototypową. Samolot podczas swojego pierwszego lotu spędził w powietrzu 4 godziny i 35 minut. Trzeci prototyp zostanie wykorzystany do badań zachowania się i pracy systemów pokładowych samolotu w różnych konfiguracjach i warunkach. 21 maja tego samego roku, ten sam samolot wykonał najdłuższy, do tego dani lot samolotu G600, trwał on 13 godzin i 5 minut. 21 czerwca 2017 roku po raz pierwszy w powietrze wzbiła się czwarta maszyna prototypowa. Lot przebiegł bez zakłóceń i trwał 78 minut. Maszyna będzie wykorzystana do badań systemów paliwowych samolotu, awioniki oraz systemów automatycznej kontroli lotu. Do tego dnia, wszystkie latające prototypy G600 spędziły w powietrzu 570 godzin w trakcie 130 lotów<ref>''Postępy programu G600'', „Lotnictwo”, nr 7-8 (2017), s. 11, {{ISSN|1732-5323}}</ref>.