Do utraty tchu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
szyk zdania
Linia 36:
Michel Poiccard (Belmondo) kradnie w [[Marsylia|Marsylii]] samochód i rusza nim do [[Paryż]]a. W pobliżu miasta wpada na policyjny patrol, w czasie ucieczki strzela (ze znalezionego w samochodowym schowku rewolweru) do jednego z policjantów. W stolicy Francji próbuje odzyskać od kumpla pożyczone pieniądze, romansuje z Patricią (Seberg), amerykańską studentką [[Uniwersytet Paryski|Sorbony]], i ukrywa się przed ścigającą go za morderstwo policją. Nieskutecznie – wydany przez Patricię Michel ginie w ostatniej scenie filmu.
 
Debiutancki film Godarda jest jednym z najważniejszych dzieł [[Nowa fala (kino francuskie)|francuskiej nowej fali]]. Reżyser opowiada w nim prostą, wzorowaną na amerykańskim ''[[film noir|filmie noir]]'' historię (w jednej ze scen Michel nieprzypadkowo ''rozmawia''„rozmawia” z plakatem [[Humphrey Bogart|Humphreya Bogarta]]) historię, jednak przedstawia ją w nowy sposób: film został zrealizowany w naturalnych plenerach (m. in. na [[Champs-Élysées]]), kręcono go kamerą ''z ręki'', a poszczególne sceny były w znacznej mierze improwizowane. W ''Do utraty tchu'' zauważalne są także inne reguły nowej fali, takie, jak swobodna konstrukcja dramaturgiczna czy niekierowanie się zdrowym rozsądkiem przy motywowaniu działań bohaterów: postępują oni nieracjonalnie, kierują się uczuciami i pragnieniami.
 
== Obsada ==