'''Azalityzm''' (nazwa własna: '''''Bayani''''') -– ruch religijny w łonie [[babizm]]u (zwany również babizmem, bądź azalityzmem-babizmem) powstały na gruncie sporu o sukcesję po założycielu, skupiony wokół '''Mirzy Yahya Nuri''' ([[Subh-i-Azal]], co po [[Język perski|persku]] znaczy ''Poranek Wieczności'') ([[1831]] - [[1912]]1831–1912).
== Geneza ==
Do rozłamu doszło po trzynastu latach kierowania grupą przez Yahyę, kiedy to ponad połowa wiernych opowiedziała się za [[Bahá'u'lláh|Bahaullahem]] ([[1863]]) i stworzyła konkurencyjny [[bahaizm]] ([[1866]]). Tuż po podziale wielu czołowych azalitów zostało skrytobójczo zabitych, o co do dnia dzisiejszego posądzają bahaitów; znane są również przypadki zabójstw bahaitów przez azalitów -– bahaici do dziś oskarżają Subh-i-Azala o próbę zabójstwa Bahaullaha. Azalici znani są z częstego stosowania [[takijja|takijji]]. Wielu azalitów takich jak: Mirza [[Aga Khan Kirmani]], szejk [[Ahmad Ruhi Kirmani]], Mirza [[Dżahangir Chan Szirazi]], było irańskimi politykami, którzy przyczyniali się do reformowania państwa. Liczą obecnie poniżej 10 000 wyznawców, w większości w [[Iran]]ie oraz wśród [[Turcy|Turków]] mieszkających w [[Cypr Północny|Północnym Cyprze]]. Azalityzm jest obecnie znacznie mniej rozpowszechniony niż bahaizm.
