Włodzimierz (Sabodan): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: kategoria Odznaczeni Orderem księcia Jarosława Mądrego została przeniesiona do Odznaczeni Orderem Księcia Jarosława Mądrego
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Tworzę Szablon:Cytuj
Linia 135:
 
=== Metropolita kijowski i całej Ukrainy ===
Po likwidacji [[Egzarchat Ukraiński|Egzarchatu Ukraińskiego]] i utworzeniu autonomicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego stanął na jego czele z tytułem metropolity Kijowa i całej Ukrainy. Do tej godności został wytypowany przez sobór biskupów Kościoła, który odbył się 27 maja 1992 w [[Charków|Charkowie]], z poparciem Świętego Synodu Patriarchatu Moskiewskiego, i zakończył się pozbawieniem urzędu dotychczasowego metropolity [[Filaret (Denysenko)|Filareta]]<ref>W.{{Cytuj|autor = Włodzimierz Pawluczuk, ''|tytuł = Ukraina. Polityka i mistyka'', Nomos,|data Kraków= 1998, {{ISBN|isbn = 83-85527-60-5}}, |miejsce = Kraków |wydawca = Nomos |s. = 132 |oclc = 830191916 }}</ref>. Istnieją świadectwa, według których o wyborze Włodzimierza zdecydowano już wcześniej w Moskwie, zaś synod z 27 maja odbywał się pod kontrolą metropolity [[eparchia smoleńska|smoleńskiego i kaliningradzkiego]] [[Cyryl I (patriarcha Moskwy)|Cyryla]], kierownika [[Wydział Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu Moskiewskiego|Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu Moskiewskiego]], pozostającego z uczestnikami w kontakcie telefonicznym<ref>{{cytuj książkę |autor = Plokhy S., Sysyn F.| tytuł = Religion and Nation in Modern Ukraine| wydawca = Canadian Institute of Ukrainian Studies Press| miejsce = Toronto and Edmonton| rok = 2003| strony = 133| isbn = 1-895571-36-7}}</ref>. Serhii Plokhy podkreśla jednak, że bezpośrednia interwencja Patriarchatu Moskiewskiego była możliwa tylko dzięki otwartej opozycji ukraińskich biskupów wobec metropolity Filareta<ref>{{cytuj książkę |autor = Plokhy S., Sysyn F.| tytuł = Religion and Nation in Modern Ukraine| wydawca = Canadian Institute of Ukrainian Studies Press| miejsce = Toronto and Edmonton| rok = 2003| strony = 139| isbn = 1-895571-36-7}}</ref>.
 
Opowiadał się za zachowaniem ''status quo'' w odniesieniu do statusu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego i jego przynależności do Patriarchatu Moskiewskiego. W 1997 stwierdził, że wśród mnichów i mniszek Kościoła dominuje przywiązanie do jedności z Kościołem Rosyjskim, podczas gdy wśród hierarchii zdania w tej kwestii są podzielone po połowie. Duchowny ocenił, iż gdyby zgodnie z aspiracjami części duchownych i wiernych o silnych przekonaniach narodowych Kościół Ukraiński otrzymał [[autokefalia|autokefalię]], doszłoby do kolejnego rozłamu<ref>M. Nowosad, ''Sytuacja religijna na współczesnej Ukrainie'' [w:] Polska - Ukraina. 1000 lat sąsiedztwa, t. IV, Przemyśl 1998, ISSN 0867-1060, ss.387-388</ref>. Również w 2009, oceniając sytuację kierowanego przez siebie Kościoła, stwierdził, że osiemnaście lat jego funkcjonowania jako Cerkwi autonomicznej nie wystarczyło, by wypracować jednolite stanowisko w sprawie jego przyszłości (tj. ewentualnych dalszych starań o autokefalię). Podkreślił, że Kościół Ukraiński posiada wszelkie przymioty Cerkwi autonomicznej, a nawet cieszy się większą swobodą działania, niż część Kościołów autokefalicznych<ref name="credo"/>.