Andrzej Tęczyński (zm. 1461): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:REFNIEUŻYTE: wstawiam informacje o nieużytym przypisie "pitaval.28" |
m WP:REFPUSTE: wstawiam informacje o pustym przypisie "„pitaval.28"" |
||
Linia 43:
Rajcy miejscy, próbując zapobiec zamieszkom, zamknęli bramy miasta i udali się na skargę do królowej [[Elżbieta Rakuszanka|Elżbiety Rakuszanki]]. Ta nakazała spokój i zagroziła karą 80 000 [[Grzywna krakowska|grzywien]] temu, kto naruszyłby jej nakaz{{r|"pitaval.25"}}. Skargę rozstrzygnąć miał po powrocie król [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierz Jagiellończyk]], który przebywał wtedy poza miastem ze względu na trwającą [[wojna trzynastoletnia|wojnę trzynastoletnią]]. Jednak w mieście panowały niepokoje społeczne, tłum wyległ na ulicę. Andrzej Tęczyński zabarykadował się we własnym domu na [[Ulica Bracka w Krakowie|ulicy Brackiej]]. Doszedł jednak do wniosku, że nie jest to najlepsze schronienie, dlatego postanowił udać się, wraz z synem Janem Tęczyńskim oraz kilkoma przyjaciółmi do [[Bazylika św. Franciszka z Asyżu w Krakowie|kościoła franciszkanów]]{{r|"pitaval.26"}}. Tam został zabity, a jego zwłoki wywleczono na ulicę i zbezczeszczono – osmalono mu brodę i wąsy, zaciągnięto rynsztokiem na ratusz i pozostawiono tam na trzy dni{{r|"michałowska.550"}}.
Płatnerz Klemens zdołał uciec z Krakowa do [[Wrocław]]ia (skąd został wyproszony przez radę miejską, ostatecznie osiadł w [[Żagań|Żaganiu]], gdzie zmarł). Podobnie uczynił rajca miejski Mikołaj Kridlar (schronił się na zamku w [[Melsztyn]]ie). Kazimierz Jagiellończyk dowiedział się o zamieszkach już 20 sierpnia, kiedy przebywał na Pomorzu. W obozie króla wybuchł bunt szlachty, która chciała natychmiast wracać do Krakowa, aby zemścić się na mieszczaństwie{{r|<!-- UWAGA: ten przypis nie ma treści; Zobacz [[WP:REFPUSTE]] -->„pitaval.28"}}. Król uspokoił szlachtę zapowiadając sprawiedliwy sąd po powrocie.
7 grudnia 1461 roku rozpoczęła się rozprawa (w obecności króla, wojewodów i kasztelanów), sędzią był Piotr z Weszmutowa{{r|"pitaval.30"}}. Oskarżono mieszczaństwo i pospólstwo Krakowa, a także rajców miejskich. W imieniu oskarżonych występował szlachcic Jan Oraczowski herbu Śreniawa. Oskarżycielami byli natomiast: brat Andrzeja [[Jan z Tęczyna|Jan Tęczyński]] (domagał się zapłacenia przez miasto orzeczoną przez królową karę 80 000 grzywien), a także syn zabitego [[Jan Tęczyński z Rabsztyna]] (żądał kary śmierci dla oskarżonych). Wyrokiem sądu skazano na śmierć dziewięciu przedstawicieli Krakowa, a miasto obciążono grzywną. Egzekucja odbyła się [[15 stycznia]] [[1462]] roku, ostatecznie zgładzono tylko sześciu mieszczan (ludzi niewinnych, niezaangażowanych w sprawę Tęczyńskiego). Natomiast z zasądzonej grzywny wypłacono jedynie 6200 zł, ze względu na kłopoty materialne miasta{{r|"michałowska.551"}}.
| |||