FK Vojvodina: Różnice pomiędzy wersjami

Został założony 6 marca 1914. Pierwszy mecz piłkarski Vojvodina rozegrała w maju 1914 we wsi [[Kovilj]] przeciwko FK Šajkaš. Zakończył się on jej zwycięstwem 5:0. Vojvodina wystąpiła w biało-niebieskich strojach uszytych przez matkę jednego z piłkarzy. Opisane spotkanie było jedynym rozegranym przed I wojną światową. W 1919 roku pierwszym prezesem został dr Živko Bajazet, wieloletni prezes Srpskiej Privrednej Banki i członek praskiego [[Czeski Sokół|Towarzystwa Sokół]]. Działalność była finansowana przede wszystkim ze składek członkowskich oraz z wpłat darczyńców. Na początku lat 20. Vojvodina została oficjalnie zarejestrowana oraz doszło do fuzji z FK Omladinac. W 1922 roku zajęła trzecie miejsce w mistrzostwach [[Nowy Sad|Nowego Sadu]], ustępując [[NAK Novi Sad]], klubowi mniejszości węgierskiej oraz żydowskiemu Jude Makabi. 23 lipca 1922 ustalono, że barwami klubu będą czerwień i biel. Ustanowiono także klubowy herb. 28 lipca 1922 pierwszy w historii piłkarz Vojvodiny zadebiutował w [[Reprezentacja Jugosławii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji kraju]]. Został nim zawodnik narodowości węgierskiej [[Jeno Abraham]]. Zagrał w towarzyskim meczu z [[Reprezentacja Czechosłowacji w piłce nożnej mężczyzn|Czechosłowacją]] rozegranym w [[Zagrzeb]]iu i zakończonym rezultatem 4:3 dla gospodarzy. Do 1924 roku swe domowe mecze Vojvodina rozgrywała na stadionie lokalnego rywala – UTK. 28 czerwca 1924 do użytku oddano nowy stadion, który otrzymał imię na cześć [[Jerzy Czarny|Jerzego Czarnego]] ({{w języku|sr|Карађорђе}}). Również w 1924 roku Vojvodina zatrudniła pierwszego oficjalnego trenera – został nim Kosta Hadži, doktor prawa i generalny sekretarz Fudbalskiego savezu Jugoslavije. W 1927 roku Hadži został prezesem klubu, a na stanowisku szkoleniowca zastąpił go Austriak [[Otto Necas]]. W [[Prvenstvo Jugoslavije (1931/1932)|sezonie 1931/1932]] Vojvodina, pomimo porażki w ćwierćfinale z [[SK Jugoslavija Belgrad|SK Jugoslavija]], zakwalifikowała się do [[Prva liga Jugoslavije|najwyższej ligi]] rozgrywanej od sezonu 1932/1933 po raz pierwszy w systemie ligowym. W [[Prvenstvo Jugoslavije (1932/1933)|sezonie 1932/1933]] zajęła ostatnie miejsce w lidze i w konsekwencji z niej spadła. 15 grudnia 1937 został założony ''Klub kibiców i przyjaciół Vojvodiny'' ({{w języku|sr|Klub navijača i prijatelja Vojvodine}}). Po inwazji Niemiec na Jugosławię 6 kwietnia 1941 działalność Vojvodiny została zakazana, a jej majątek został skonfiskowany. Klubowe trofea zaginęły, a archiwum zostało zniszczone. Do końca 1944 roku klub nie praktycznie funkcjonował. Wielu jego piłkarzy brało udział w walce z okupantem. W sezonie 1945/1946 Vojvodina w kwalifikacjach do najwyższej ligi okazała się gorsza od [[Metalac Belgrad|Metalaca Belgrad]]. 26 lutego 1946 pod naciskiem komunistycznych władz doszło do fuzji Vojvodiny, [[RFK Novi Sad]] i [[Radnički Nowy Sad]] pod szyldem Sloga Nowy Sad. Nie spotkało się to z aprobatą kibiców. W sezonie [[Prva liga Jugoslavije (1948/1949)|1948/1949]] Sloga po raz pierwszy występowała w I lidze. 23 listopada 1950 powrócono do nazwy ''Vojvodina''. W 1951 roku Vojvodina doszła do finału [[Puchar Jugosławii w piłce nożnej|Pucharu Jugosławii]], w którym zmierzyła się z [[Dinamo Zagrzeb|Dinamem Zagrzeb]]. Oba mecze przegrała 0:2. W sezonie 1954/1955 pokonała włoską [[AS Roma]] w 1/8 finału Pucharu Środkowoeuropejskiego. W ćwierćfinale tego turnieju okazała się gorsza od czechosłowackiego [[Slovan Bratysława (piłka nożna)|Slovana Bratysława]]. W sezonie 1956/1957 Vojvodina dotarła do finału Pucharu Środkowoeuropejskiego, gdzie w dwumeczu uległa węgierskiemu [[Vasas FC|Vasasowi FC]]. W sezonie 1956/1957 została wicemistrzem kraju. W latach 1956−1958 oraz w 1961 roku królem strzelców ligi jugosłowiańskiej był piłkarz Vojvodiny [[Todor Veselinović]]. W sezonie 1961/1962 po raz drugi w historii klub zajął drugie miejsce w lidze. W 1966 roku Vojvodina została mistrzem Jugosławii. Dzięki temu w sezonie 1966/1967 rywalizowała w [[Puchar Europy Mistrzów Klubowych (1966/1967)|Pucharze Europy]]. W I rundzie tych rozgrywek wyeliminowała austriacką [[FC Admira Wacker Mödling|Admirę Wiedeń]], w II rundzie po dogrywce w tzw. dodatkowym meczu okazała się lepsza od hiszpańskiego [[Atlético Madryt]], a w ćwierćfinale odpadła po dwumeczu ze szkockim [[Celtic F.C.]]. Środki uzyskane ze sprzedaży [[Silvester Takač|Silvestra Takača]] do francuskiego [[Stade Rennais]] w 1967 roku Vojvodina przeznaczyła na instalację sztucznego oświetlenia na swoim stadionie. Z tego powodu było ono nazywane "Oczami Takača" ({{w języku|sr|Takačeve oči}}){{r|historia}}.