Stonka ziemniaczana: Różnice pomiędzy wersjami

 

Władze od razu wypowiedziały stonce bezlitosną wojnę. Problemem zainteresowały się najwyższe czynniki partyjne i rządowe: zostało wydane rozporządzenie Ministra Rolnictwa z 16 czerwca 1951 w sprawie zwalczania stonki ziemniaczanej<ref>{{Dziennik Ustaw|1951|36|278}}.</ref> oraz uchwała Prezydium Rządu z 28 kwietnia 1951 w sprawie ochrony kraju przed stonką ziemniaczaną w 1951<ref>{{Monitor Polski|1951|40|500}}.</ref>. W sierpniu 1951 stonką zajęło się [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego]]<ref name=Zblewski />. W okresie lat 40. i 50., przed upowszechnieniem się chemicznych środków walki z owadami organizowano akcje zbierania chrząszczy i larw stonki<ref>[http://ipn.gov.pl/obep-warszawa/publikacje-internetowe-obep/boj-ze-stonka Socjalistyczny bój ze stonką]</ref>. W następnych latach stosowano środki zawierające [[Dichlorodifenylotrichloroetan|DDT]].

Występowanie stonki wykorzystywano do propagandy politycznej<ref>{{Cytuj | url=http://nowosci.com.pl/189899,Jak-stonka-rozpetała-trzecia-wojne.html | tytuł=Jak stonka rozpętała trzecią wojnę... - nowosci.com.pl<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=nowosci.com.pl | język=pl | data dostępu=2017-11-26}}</ref>, głównie „mobilizacji mas”. Przez pierwsze dziesięciolecia [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL-u]], a szczególnie lata 50., stonka ziemniaczana traktowana była jako główny powód niedoborów na rynku żywności. Występujące wówczas letnie plagi stonki („pasiastego dywersanta”) tłumaczone były społeczeństwu jako dywersja wrogów [[socjalizm]]u („Trybuna Ludu” w maju [[1950]] r. zatytułowała tekst nt. stonki: „Niesłychana zbrodnia imperialistów amerykańskich”), a 18 stycznia [[1953]] roku rząd PRL podjął uchwałę w sprawie walki społeczeństwa ze stonką ziemniaczaną (ówcześnie nazywanej „żukiem kolorado”).