Pedro Calderón de la Barca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 160:
Recepcja twórczości Calderóna w Polsce była opóźniona i o wiele uboższa niż na zachodzie Europy. Pierwszą sztuką dramaturga wystawioną na polskiej scenie była przeróbka z francuskiego ''Alkada z Zalamei'' dokonana przez Jana Baudouina, zatytułowana ''Burmistrz poznański'' (1782). W latach 20. XIX wieku po raz pierwszy wprowadził nazwisko Calderóna na afisz teatralny Jan Nepomucen Kamiński wystawiając kolejno na lwowskiej scenie w 1824 ''Miłostki dworskie czyli Otwartą tajemnicę'' (''El secreto a voces''), w 1826 ''Głośną tajemnicę'' i ''Władysława królewica polskiego, czyli'' ''Życia snem'' (''La vida es sueño''), w 1827 ''Lekarza swojego honoru'' (''El médico de su honra'') i prawdopodobnie w 1828 ''Zawiłości przypadków i pomyłek'' (''Los empeños de un acaso''){{r|Calderon642}}.
Nową epokę w recepcji Calderóna w Polsce wyznacza Słowacki, który specjalnie po to, by czytać go w oryginale nauczył się hiszpańskiego. Pewnych wpływów hiszpańskiego dramaturga badacze doszukują się już w ''Kordianie''. Słowacki poważnie zainteresował się Calderónem jednak dopiero w latach 40. Pochodzące z tego czasu dramaty mistyczne
W 1842 roku Edward Dembowski pisze pierwszą pracę na temat Calderónaː ''Pedro Calderón de la Barca''. M. Baliński tłumaczy ''Kochnaków nieba'' (1858), St. Budziński ''Czarodziejskiego Maga'' (1859), E. Chłopicki ''Alkada z Zalamei'' (1873), J. Szujski ''Życie snem'' (1883), E. Porębowicz ponownie ''Alkada z Zalamei'' i cztery inne dramaty (1887){{r|Calderon643}}.
| |||