Ludwig Windthorst: Różnice pomiędzy wersjami

Powiązania z katolicką hierarchią kościelną zapewniły mu od roku 1867 mandat poselski w okręgu wyborczym [[Meppen]] na deputowanego do sejmu pruskiego, a także [[Związek Północnoniemiecki|Związku Niemieckiego]] względnie Rzeszy Niemieckiej<ref name=Bundesarchiv/>. Był współzałożycielem partii [[Niemiecka Partia Centrum|Centrum]], mającej na celu obronę praw Kościoła katolickiego oraz zwiększenie kontroli parlamentu nad władzą wykonawczą. Ze względu na swoje drobnomieszczańskie pochodzenie i stanowisko wpływowej grupy arystokratów katolickich kierował partią Centrum nie będąc nigdy jej formalnym przywódcą. Składającej się w większości z polityków katolickich partii Centrum nadał charakter frakcji ponadwyznaniowej, starając się włączyć w jej szeregi posłów innych wyznań, orientacji politycznych czy grup narodowych, w tym Polaków. W okresie działalności parlamentarnej Windthorsta miały miejsce najgorętsze konflikty polityczne zjednoczonych Niemiec, w tym [[Kulturkampf]]. W obronie praw Kościoła katolickiego współpracował z kołami polskimi, przede wszystkim z jej liderem [[Ferdynand Radziwiłł|Ferdynandem Radziwiłłem]]. Mimo nieustających prób rządu [[Otto von Bismarck|Bismarcka]] osłabienia wpływów partii Centrum i szczególnie jej przywódcy Windthorsta, Centrum stało się na początku lat osiemdziesiątych najsilniejszym ugrupowaniem politycznym w parlamentach niemieckich. Windthrost był zdecydowanym przeciwnikiem Kulturkampfu, który uznał za wytwór liberalnych profesorów. Całą politykę walki z katolicką kulturą nazwał "wojną profesorów przeciwko Kościołowi"<ref>{{Cytuj |autor = Kucharczyk, Grzegorz (1969- ). |tytuł = Nienawiść i pogarda : dwa stulecia walki z Kościołem |data = 2010 |isbn = 9788388739279 |miejsce = Kraków |wydawca = Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi |s = 59 |oclc = 802064992 |url = https://www.worldcat.org/oclc/802064992}}</ref>.