Polonia w Nowej Zelandii: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: lit. |
dodatkowe informacje |
||
Linia 4:
Nowozelandzka [[Polonia]] szacowana jest obecnie na ok. 2 tys. osób, do tego można dodać liczbę ok. 2 tys. osób, które nie mówią po polsku, ale mają polskich przodków. Polonia nowozelandzka zmniejsza się. Starsze pokolenia wymierają, a ich dzieci stają się [[Nowozelandczycy|Nowozelandczykami]], których niezbyt interesuje kraj przodków. Nowe, wprowadzone w 1995, przepisy imigracyjne stanowią poważną barierę dla osób, które chciałyby tutaj osiąść na stałe.
Duża grupa Polaków osiedliła się w Nowej Zelandii po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]]. W latach 1949-1952 z niemieckich obozów pracy przyjechało ok. 900 polaków przy pomocy Międzynarodowej Organizacji do spraw Uchodźców<ref name="alma_mater">{{Cytuj pismo | url=http://www2.almamater.uj.edu.pl/100/11.pdf | tytuł= Polonia w Nowej Zelandii | autor=Zdziech Dariusz | czasopismo=Alma Mater | data=2008-02 | wolumin=nr 100 | strony=43-47}}</ref>.
Główne skupiska to: [[Wellington]], [[Auckland]] i [[Christchurch (Nowa Zelandia)|Christchurch]]. W Nowej Zelandii działają m.in.: [[Stowarzyszenie Polaków w Nowej Zelandii]], [[Stowarzyszenie Polskich Kombatantów]], [[Stowarzyszenie Polaków w Auckland]], [[Stowarzyszenie Polaków w Christchurch]], domy polskie, chór, szkółki polonijne, polskie parafie rzymskokatolickie.
W Wellington znajduje się polska [[ambasada]], a w Auckland i Christchurch [[Konsul honorowy|konsulaty honorowe]] RP.
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
== Zobacz też ==
|