Historia Chin: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Śmierć Mao i era Deng Xiaopinga ===

Śmierć Mao Zedonga we wrześniu 1976 (przewodniczącym KC został po nim Hua Guofeng) zaostrzyła walkę w kierownictwie KPCh. Poprzez swoisty zamach stanu usunięto przywódców frakcji radykalnej, skupionej wokół Jiang Qing, wdowy po Mao Zedongu, tzw. [[banda czworga|bandę czworga]].

Ponadto, na zjeździe KPCh w 1981 dokonano krytycznej oceny dorobku Mao Zedonga i potępiono wielki skok oraz rewolucję kulturalną. Przewodniczący pozostał w Chinach ważnym symbolem ideowym, zaś dla Chińczyków liczą się przede wszystkim jego zasługi: zjednoczenie kraju po paśmie wojen domowych i niedopuszczenie do uzależnienia Chin od Związku Radzieckiego.

 

W 1987 funkcję sekretarza generalnego KC KPCh po Hu Yaobangu objął [[Zhao Ziyang]]. [[Inflacja]], wzrost kosztów utrzymania i zahamowanie reform politycznych wywołały niezadowolenie społeczeństwa. W czerwcu 1989 masowe [[Protesty na placu Tian’anmen w 1989|demonstracje na placu Tian’anmen]] w Pekinie zostały krwawo stłumione przez wojsko{{odn|Fairbank|2003|s=394-395}}. W wyniku tych wydarzeń usunięto Zhao Ziyanga, a jego miejsce zajął [[Jiang Zemin]], który w 1994 został także przewodniczącym ChRL.

 

=== Chiny na przełomie wieków ===