Penicyliny: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszy raz fakt występowania [[substancja (fizyka)|substancji]] hamujących rozwój niektórych [[bakterie|bakterii]] chorobotwórczych opisał w [[1897]] r. francuski lekarz wojskowy [[Ernest Duchesne]] w swojej rozprawie doktorskiej pt. "Antagonizm między [[pleśń|pleśniami]] i mikrobami". Odkrycie to nie zostało jednak przez nikogo rozwinięte, a sam odkrywca zmarł w [[1912]] r. na [[gruźlica człowieka|gruźlicę]], która mogłaby być wyleczona, gdyby efektem badań Francuza było wyizolowanie składnika czynnego odpowiedzialnego za opisane zjawisko.

Powtórnego odkrycia dokładnie tego samego zjawiska dokonał (jak głosi legenda – przypadkiem, gdyż w wyniku bałaganu w laboratorium, na resztkach pożywienia zaczęły wzrastać drobnoustroje) [[28 września]] [[1928]] r. [[Alexander Fleming]], jednak i jemu nie udało się wyizolować [[substancja czynna|substancji czynnej]], choć stwierdził, że jej skuteczne działanie ma miejsce nawet przy bardzo dużym rozcieńczeniu. W [[1938]] r. grupa trzech naukowców, w skład której obok Fleminga weszli [[Howard Florey|Howard Walter Florey]] oraz [[Ernst Boris Chain]], wyizolowała składnik czynny zakładając rok później pierwszą na świecie wytwórnię penicyliny. Za swoje odkrycie zostali oni uhonorowani w [[1945]] r. [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny|Nagrodą Nobla]]<ref>Alexander Fleming „[http://nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1945/fleming-lecture.pdf Penicillin]” (''Nobel Lecture'', 11.12.1945) {{lang|en}}</ref>.