Witowt Putna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m drobne techniczne |
||
Linia 30:
Urodzony w guberni wileńskiej w litewskiej rodzinie chłopskiej. Ukończył w [[Ryga|Rydze]] szkołę handlową i zawodowo-rzemieślniczą, pracował jako robotnik. W 1913 zatrzymany za propagandę rewolucyjną.
Uwolniony po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w 1915 został powołany do [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii carskiej]]. W 1917 ukończył szkołę chorążych, awansując do stopnia [[chorąży|chorążego]]. Dowodził batalionem na froncie. Po [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] i obaleniu [[samodzierżawie|caratu]] wstąpił do [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji]], związany z frakcją [[Bolszewicy|bolszewików]]. Prowadził rewolucyjną działalność wśród żołnierzy 12. Armii. W kwietniu 1918 wraz z żołnierzami batalionu wstąpił do [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Od maja 1918 szef wojskowej komendy uzupełnień ([[język rosyjski|ros.]] ''военкомат'') w [[Witebsk]]u.
Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca [[27 Omska Dywizja Strzelecka|27 Dywizji Strzeleckiej]]. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano „żelaznej”, i na Froncie Zachodnim w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1920]]. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk 16. i 3. Armii sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały [[Bitwa białostocka|okrążenie pod Białymstokiem]], po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji [[Powstanie w Kronsztadzie|powstania w Kronsztadzie]] i tłumieniu powstań chłopskich na [[Powołże|Powołżu]]. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z [[Lewicowa Opozycja|opozycją trockistowską]]. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Armii Czerwonej, dowodził korpusem. W 1927–1931 [[attaché]] wojskowy w [[Japonia|Japonii]]. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W latach 1934–1936 [[attaché wojskowy]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W 1935 został mianowany komkorem.
| |||