FK Vojvodina: Różnice pomiędzy wersjami

Vojvodina został założony 6 marca 1914. Pierwszy mecz piłkarski rozegrała w maju 1914 we wsi [[Kovilj]] przeciwko FK Šajkaš. Zakończył się on jej zwycięstwem 5:05–0. Drużyna wystąpiła w biało-niebieskich strojach uszytych przez matkę jednego z piłkarzy. Opisane spotkanie było jedynym meczem rozegranym przez Vojvodinę przed I wojną światową{{r|historia}}.

W 1919 roku powołano pierwszego prezesa – został nim dr Živko Bajazet, wieloletni prezes Srpskiej Privrednej Banki i członek praskiego [[Czeski Sokół|Towarzystwa Sokół]]. Działalność klubu była finansowana przede wszystkim ze składek członkowskich oraz z wpłat darczyńców. Na początku lat 20. Vojvodina została oficjalnie zarejestrowana oraz została przeprowadzona fuzja z FK Omladinac. W 1922 roku zajęła trzecie miejsce w mistrzostwach [[Nowy Sad|Nowego Sadu]], ustępując [[NAK Novi Sad]], klubowi mniejszości węgierskiej, oraz żydowskiemu Jude Makabi. 23 lipca 1922 ustalono, że barwami klubu będą czerwień i biel. Ustanowiono także klubowy herb. 28 lipca 1922 pierwszy w historii piłkarz klubu zadebiutował w [[Reprezentacja Jugosławii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji kraju]]. Został nim zawodnik narodowości węgierskiej [[Jeno Abraham]]. Zagrał w towarzyskim meczu z [[Reprezentacja Czechosłowacji w piłce nożnej mężczyzn|Czechosłowacją]] rozegranym w [[Zagrzeb]]iu i zakończonym zwycięstwem gospodarzy 4:34–3. Do 1924 roku swe domowe mecze Vojvodina rozgrywała na stadionie lokalnego rywala – UTK. 28 czerwca 1924 do użytku oddano nowy stadion, który otrzymał imię na cześć [[Jerzy Czarny|Jerzego Czarnego]] ({{w języku|sr|Карађорђе}}). Również w 1924 roku Vojvodina zatrudniła pierwszego oficjalnego trenera – funkcję tę objął Kosta Hadži, doktor prawa i generalny sekretarz Fudbalskiego savezu Jugoslavije. W 1927 roku Hadži został prezesem klubu, a na stanowisku szkoleniowca zastąpił go Austriak [[Otto Necas]]{{r|historia}}.

W [[Prvenstvo Jugoslavije (1931/1932)|sezonie 1931/1932]] Vojvodina, pomimo porażki w ćwierćfinale z [[SK Jugoslavija Belgrad|SK Jugoslavija]], zakwalifikowała się do zreformowanej [[Prva liga Jugoslavije|najwyższej ligi]] rozgrywanej od sezonu 1932/1933 po raz pierwszy w systemie ligowym. W [[Prvenstvo Jugoslavije (1932/1933)|sezonie 1932/1933]] zajęła ostatnie miejsce w tabeli i w konsekwencji z niej spadła. 15 grudnia 1937 powołany do życia został ''Klub kibiców i przyjaciół Vojvodiny'' ({{w języku|srsh|Klub navijača i prijatelja Vojvodine}}). Po inwazji Niemiec na Jugosławię 6 kwietnia 1941 działalność Vojvodiny została zakazana, a jej majątek został skonfiskowany. Klubowe trofea zaginęły, a archiwum zostało zniszczone. Do końca 1944 roku klub praktycznie nie funkcjonował. Wielu piłkarzy Vojvodiny brało udział w walce z okupantem{{r|historia}}.

W 1951 roku Vojvodina doszła do finału [[Puchar Jugosławii w piłce nożnej|Pucharu Jugosławii]], w którym zmierzyła się z [[Dinamo Zagrzeb|Dinamem Zagrzeb]]. Oba mecze przegrała 0:20–2. W sezonie 1954/1955 pokonała włoską [[AS Roma]] w 1/8 finału [[Puchar Mitropa|Pucharu Mitropa]]. W ćwierćfinale tego turnieju okazała się gorsza od czechosłowackiego [[Slovan Bratysława (piłka nożna)|Slovana Bratysława]]. W sezonie 1956/1957 Vojvodina dotarła do finału tego pucharu, gdzie w dwumeczu uległa węgierskiemu [[Vasas FC|Vasasowi FC]]. W sezonie 1956/1957 została wicemistrzem kraju. W latach 1956−1958 oraz w 1961 roku królem strzelców ligi jugosłowiańskiej był piłkarz Vojvodiny [[Todor Veselinović]]. W sezonie 1961/1962 po raz drugi w historii klub zajął drugie miejsce w lidze. W 1966 roku Vojvodina została mistrzem Jugosławii, dzięki czemu w sezonie 1966/1967 rywalizowała w [[Puchar Europy Mistrzów Klubowych (1966/1967)|Pucharze Europy]]. W I rundzie tych rozgrywek wyeliminowała austriacką [[FC Admira Wacker Mödling|Admirę Wiedeń]], w II rundzie po dogrywce w tzw. dodatkowym meczu okazała się lepsza od hiszpańskiego [[Atlético Madryt]], a w ćwierćfinale odpadła po dwumeczu ze szkockim [[Celtic F.C.|Celtikiem F.C.]] W 1967 roku doszło do sprzedaży [[Silvester Takač|Silvestra Takača]], czołowego piłkarza Vojvodiny, do francuskiego [[Stade Rennais]]. Środki uzyskane z tej transakcji przeznaczono na instalację sztucznego oświetlenia na stadionie, a reflektory zostały nieoficjalnie nazwane "Oczami Takača" ({{w języku|srsh|Takačeve oči}}){{r|historia}}.

W sezonie 2006/2007 okazała się gorsza od [[FK Crvena zvezda]] w finale Pucharu Serbii. Dwa lata później została po raz pierwszy po rozpadzie Jugosławii wicemistrzem ligi. 11 maja 2011 Vojvodina mierzyła się w finale pucharu kraju z [[FK Partizan]]. W 83. minucie spotkania, przy wyniku 2:12–1 dla Partizana, piłkarze Vojvodiny opuścili boisko na znak protestu przeciwko, ich zdaniem, tendencyjnemu sędziowaniu przez Slobodana Veselinovicia. Ostatecznie rezultat został ustalony jako [[walkower 3:0]] dla Partizana, a Veselinović został zawieszony na osiem spotkań za swoje błędy. W sezonie 2012/2013 Vojvodina po raz kolejny dotarła do finału Pucharu Serbii. Rok później przegrała w rundzie play-off Ligi Europy z mołdawskim [[Sheriff Tyraspol|Sheriffem Tyraspol]], eliminując wcześniej maltański [[Hibernians FC]], węgierski [[Budapest Honvéd FC]] i turecki [[Bursaspor]]. W sezonie 2013/2014 Vojvodina po raz pierwszy zdobyła puchar kraju{{r|historia}}.

=== Sukcesy ===

Najwyższe zwycięstwo w europejskich pucharach Vojvodina odniosła 7 lipca 2016, pokonując 5:05–0 czarnogórski [[FK Bokelj]]. Natomiast najdotkliwsza porażka miała miejsce 13 września 1972, kiedy przegrała 0:60–6 z czechosłowackim [[Slovan Bratysława (piłka nożna)|Slovanem Bratysława]]. Najwięcej meczów w kontynentalnych rozgrywkach w barwach Vojvodiny rozegrał [[Igor Đurić]] – 27{{r|Vojvodina UEFA com}}.