Rozmowy kontrolowane: Różnice pomiędzy wersjami

W grudniu 1981 [[Ryszard Ochódzki]], zwany „Misiem” otrzymuje od znajomego pułkownika [[Służba Bezpieczeństwa (PRL)|SB]] Zygmunta Molibdena zadanie przeniknięcia do struktur „[[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|Solidarności]]” w [[Suwałki|Suwałkach]]. Nie może odmówić z dwóch powodów: po pierwsze, łączą go z Molibdenem różne pokątne interesy (nielegalny handel, przemyt), po drugie, pułkownik nakrył go ''in flagranti'' ze swoją żoną.

Wyposażony w legitymację „Solidarności” i wspólne zdjęcie z [[Lech Wałęsa|Lechem Wałęsą]] Ochódzki udaje się w [[Województwo suwalskie|Suwalskie]]. Tam zastaje go stan wojenny. Po spowodowaniu wypadku samochodowego Ochódzki porzuca swojego [[Mercedes-Benz|Mercedesa]] i pożyczoną [[Syrena (samochód)|Syreną]] wraca do stolicy. Zatrzymuje go patrol [[Ludowe Wojsko Polskie|wojska]]. W bagażniku samochodu znajduje solidarnościowe materiały. Bojąc się aresztowania, Ochódzki rzuca się do ucieczki. Przez przypadek unieszkodliwia ścigający go [[czołg]] i staje się bohaterem walczącego podziemia. SB ściga go teraz po całej Polsce [[List gończy|listem gończym]], zwłaszcza iż pułkownik Moliben chce odzyskać torebkę swojej żony, która zostawiła ją u Ochódzkiego (w torebce znajduje się przepis na potrawę wigilijną). Tymczasem generał Zambik – przełożony pułkownika Molibdena - w dwuznaczny sposób oznajmia mu, że wie o jego wcześniejszych kontaktach z Ochódzkim. W trosce o własną karierę i bezpieczeństwo Molibden postanawia zabić prezesa klubu „Tęcza” – porucznik SB Nogałka próbuje udusić Ochódzkiego w lesie ale wpada we wnyki i zawisa w powietrzu. Ochódzki ucieka do ciotki Lusi w [[Rembertów|Rembertowie]], gdzie odnajduje go Molibden i proponuje mu ucieczkę w kobiecym przebraniu do [[Szwecja|Szwecji]] w zamian za informacje o polskiej emigracji. Ucieczka się nie udaje. W [[Sylwester (święto)|Sylwestra]] Ochódzki w sportowym dresie uciekając przed żołnierzami ukrywa się w toalecie [[Pałac Kultury i Nauki|Pałacu Kultury i Nauki]] i pociąga za spłuczkę – pałac zostaje zburzony. Ochódzki wydostaje się spod gruzów i mówi ''„Jeszcze nie zginąłem? To się odbuduje”''.