Emmanuele de Gregorio: Różnice pomiędzy wersjami

== Życiorys ==

Urodził się 18 albo 28 grudnia 1758 roku, podczas gdy jego matka podróżowała przez Morze Śródziemne do [[Hiszpania|Hiszpanii]], jednakże w dokumentach jego miejsce urodzenia zostało zapisane jako [[Neapol]]<ref name="FIU">{{Cytuj stronę r| url = http://webdept.fiu.edu/~mirandas/bios1816.htm#Gregorio | tytuł = Emmanuele de Gregorio | opublikowany = The Cardinals of the Holy Roman Church | język = en | data dostępu = 2018-07-07FIU}}</ref>. Był synem [[markiz]]a [[Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache|Leopolda De Gregoria]] i Maríi Josefy Verdugo y Quijada{{r|FIU}}. Studiował w rzymskim Collegio Clementino, a po przyjęciu [[sakrament święceń|święceń kapłańskich]] był prałatem Jego Świątobliwości i [[archiprezbiter]]em [[Bazylika św. Jana na Lateranie|Bazyliki Laterańskiej]]{{r|FIU}}. Podczas trwania [[Republika Rzymska (XVIII wiek)|Republiki Rzymskiej]] został uwięziony wraz z [[Pius VI|Piusem VI]], lecz został zwolniony za kaucją w wysokości 4 tysięcy [[skud]]ów{{r|FIU}}. Generał [[Claude Dallemagne]] planował uczynić Gregoria [[antypapież]]em w opozycji do Piusa VI{{r|FIU}}. Wobec tego przyszły kardynał udał się do [[Siena|Sieny]] i zapewnił [[papież]]a o swojej lojalności{{r|FIU}}. Pełnił funkcję [[Wikariusz generalny Rzymu|prowikariusza generalnego Rzymu]] w czasie absencji kardynała [[Giulio Maria della Somaglia|Giulia Marii della Somaglii]]{{r|FIU}}. Został zmuszony do podróży do [[Paryż]]a, gdzie w 1811 został zniewolony na trzy lata{{r|FIU}}. Po oswobodzeniu usiłował odzyskać skarby papieskie, zrabowane przez armię francuską{{r|FIU}}. 8 marca 1816 roku został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie prezbiterzy|kardynałem prezbiterem]] i otrzymał kościół tytularny Santi Bonifacio ed Alessio<ref name="hierarchy">{{Cytuj stronę r| url = http://www.catholic-hierarchy.org/bishop/bgreg.html | tytuł = Emmanuele de Gregorio | opublikowany = catholic-hierarchy.org | język = en | data dostępu = 2018-07-07}}</ref>. W latach 1818–1820 pełnił funkcję [[Prefekt (Kościół katolicki)|prefekta]] [[Kongregacja ds. Kościelnych Immunitetów|Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów]]{{r|hierarchy}}. 18 maja 1829 roku został podniesiony do [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie biskupi|kardynała biskupa]] i otrzymał diecezję suburbikarną [[Diecezja Frascati|Frascati]]{{r|hierarchy}}. Trzynaście dni później przyjął [[sakra|sakrę]] i został [[Penitencjaria Apostolska|penitencjariuszem większym]]{{r|hierarchy}}. W 1837 roku, w wyniku objęcia diecezji [[Diecezja Porto-Santa Rufina|Porto-Santa Rufina]], został [[Dziekan Kolegium Kardynalskiego|subdziekanem Kolegium Kardynalskiego]]{{r|hierarchy}}. Zmarł 7 listopada 1758 roku w Rzymie{{r|FIU}}.

{{Przypisy}}|