Taishō (okres): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dod. Cesarstwo Wielkiej Japonii
.
Linia 45:
Ustawa o liberalizacji prawa wyborczego, która została przyjęta także w 1925 r., była korzystna dla kandydatów komunistycznych, mimo delegalizacji tej partii. Jednak nowa ustawa o utrzymaniu porządku publicznego z 1928 r. ograniczyła wysiłki komunistów przez delegalizację zinfiltrowanych przez nich partii. Siły policyjne w tym czasie były wszechobecne i dość drobiazgowe w próbach kontrolowania ruchu socjalistycznego. Do 1926 r. Japońska Partia Komunistyczna została zmuszona do zejścia do podziemia, w lecie 1929 r. kierownictwo partii było praktycznie zniszczone, a w 1933 r. partia właściwie już nie istniała.
 
Charakterystyczną cechą [[prawica|prawicowych]] polityków i konserwatywnej części wojskowych od czasu rewolucji Meiji był [[nacjonalizm|ultranacjonalizm]] wnoszący duży wkład do prowojennej polityki końca XIX w. Rozczarowani samuraje zakładali stowarzyszenia patriotyczne i organizacje wywiadowcze, jak Gen'yōshaGen’yōsha ([[Stowarzyszenie Czarnego Oceanu]]) założone w 1881 r. i jego późniejszy odłam, Kokuryūkai ([[Stowarzyszenie Czarnego Smoka]] lub Stowarzyszenie Rzeki Amur, założone w 1901 r.). Te grupy stały się aktywne w polityce wewnętrznej i zagranicznej, pomagały w tworzeniu poparcia dla wojny i popierały ultranacjonalistyczne sprawy aż do końca [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po japońskich zwycięstwach nad Chinami i Rosją ultranacjonaliści skupili się na sprawach wewnętrznych i przewidywanych zagrożeniach w kraju, takich jak socjalizm i komunizm.
 
== Polityka zagraniczna Taishō ==