Johann Christian Ruberg: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m red
m red
Linia 4:
Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie i młodości. Z zapisów kronikarza pszczyńskiego Schaeffera<ref>{{Cytuj |autor = Heinrich Wilhelm Friedrich Schaeffer |tytuł = Kronika Wolnego Państwa Stanowego a od 1827 r. Księstwa Pszczyńskiego |data = 1997 |data dostępu = 2018-07-16 |isbn = 8390300885 |miejsce = Pszczyna |wydawca = Urząd Miejski |oclc = 174820803}}</ref> wynika, że rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie, które przerwał z braku funduszy i powrócił do domu rodzinnego, gdzie zajął się przeprowadzaniem eksperymentów na zbieranych w [[Harz|górach Harzu]] minerałach i kamieniach<ref name=„:0” />.
 
Zwerbowany do pracy na Górnym Śląsku, przybył w styczniu 1780 roku do [[Pszczyna|Pszczyny]] i podjął służbę u księcia pszczyńskiego [[Fryderyk Erdmann Anhalt-Köthen|Fryderyka Erdmann Anhalt-Köthen]]<ref>{{Cytuj |autor = Katarzyna Piotrowiak |tytuł = Jak mistrz szukał i znalazł |data = 2 stycznia 2004 |data dostępu = 2018-07-16 |opublikowany = Gazeta Wyborcza (dodatek katowicki) |url = http://www.mdhmyslowice.pl/index.php/sample-sites/hutnictwo-cynku/557-jak-mistrz-szukal-i-znalazl-gazeta-wyborcza-dodatek-katowicki-2-stycznia-2004-r}}</ref>[[Fryderyk Erdmann Anhalt-Köthen|.]] Został sztygarem w kopalni [[Kopalnia Węgla Kamiennego „Murcki”|Emanuelssegen]] w Murckach. Równolegle zarządzał hutą szkła w [[Wesoła (Mysłowice)|Wesołej]], obecnie dzielnicy Mysłowic, gdzie opracował szereg wynalazków w zakresie produkcji szkła. [[Friedrich Wilhelm von Reden|Fryderyk Wilhelm von Reden]], dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego, wysłał Ruberga do hut w [[Hanower (prowincja)|Hanowerze]], [[Hesja|Hesji]] i [[Czechy|Czechach]], gdzie ten zapoznał się z konstrukcją pieców szklarskich opalanych węglem<ref>{{Cytuj |autor = [[Krzysztof Karwat]] |tytuł = Ruberg – wynalazca |czasopismo = Śląsk |data = sierpień 2004 |data dostępu = 2018-07-16 |issn = 1425-3917 |numer = 8 |s = 56 |url = https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/20896/edition/18314/content}}</ref>.
 
Po powrocie z tych podróży w roku 1786 przystosował opalany do tej pory drewnem piec w hucie szkła w Wesołej do opalania węglem<ref>{{Cytuj |autor = [[Krzysztof Karwat]] |tytuł = Ruberg – wynalazca |czasopismo = Śląsk |data = sierpień 2004 |data dostępu = 2018-07-16 |issn = 1425-3917 |numer = 8 |s = 56 |url = https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/20896/edition/18314/content}}</ref>. Huta produkowała szeroki wachlarz wyrobów szklanych, do dziś zachował się w [[Kościół św. Klemensa w Lędzinach|kościele św. Klemensa w Lędzinach]] żyrandol wykonany w 1792 roku w Wesołej<ref name=":0">{{YouTube|a2YoK8FSmgE|Johann Christian Ruberg (1751-1807)}}</ref>.
 
W 1792 r. udało mu się wytopić prostą metodą cynk, ale w związku z niewyjaśnionym mankiem w kasie huty, został odwołany. Po śmierci starego, wrócił do łask nowego księcia Ferdynanda, którego zainteresowały projekty budowy pieca do produkcji cynku<ref name=„:0” />. Eksperymentował z wytopem cynku w piecach szklarskich, czego wynikiem był projekt pieca z czterema [[mufla]]mi<ref name=":0" />. Według tego projektu w 1798 powstała huta cynku położona w pobliżu huty szkła<ref>{{Cytuj |autor = Agnieszka i Leonard Czarnotowie |tytuł = Pierwszy piec do wytopu cynku metodą śląską |data = 5 czerwca 2014 |data dostępu = 2018-07-15 |opublikowany = Gazeta Mysłowicka |url = http://gazetamyslowicka.com/historia/miasto/2014/06/pierwszy-piec-do-wytopu-cynku-metoda-slaska/}}</ref>.