Józef Goetz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Józef Goetz''' (ur. [[2 marca]] [[1903]] w [[Koryta (województwo wielkopolskie)|Korytach]] k. [[Raszków|Raszkowa]], zm. [[22 lutego]] [[1951]] w [[Poznań|Poznaniu]]), botanik– polskibotanik, leśnik, wykładowca [[Uniwersytet_im._Adama_Mickiewicza_w_Poznaniu|Uniwersytetu Poznańskiego]].

Był synem Walentego (leśniczego) i Józefy z Wiencków. Ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kompałły i Wojciecha Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim|Gimnazjum Męskie]] w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie Wielkopolskim]], po czym odbył praktykę leśną w nadleśnictwach [[Sieraków]], Wanda i [[Wągrowiec|Durowo]]. W latach [[1924]]-[[1928]] studiował na Wydziale Rolno-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując dyplom inżyniera leśnika. Od [[1927]] był asystentem w Katedrze Botaniki Leśnej tej uczelni. Opublikował w tym okresie kilkanaście prac z drzewoznawstwa i geografii lasów. W [[1933]] obronił doktorat nauk leśnych i został nadleśniczym lasów majątku Kościelskich w [[Miłosław]]iu. W [[1935]] przeszedł na stanowisko dyrektora dóbr i lasów miasta [[Toruń|Torunia]], na którym pozostał do [[1949]] (z przerwą w okresie wojennym). Doprowadził do wysokiego poziomu zadrzewienie i kwietniki toruńskie.

Uczestniczył w walkach w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej 1939]], [[22 września]] trafił do niewoli niemieckiej. Dla współwięźniów z obozu jenieckiego prowadził zajęcia z botaniki leśnej, biologii lasu, i hodowli lasu. Po wojnie kontynuował pracę w Toruniu. We wrześniu [[1949]] powrócił na Uniwersytet Poznański w charakterze adiunkta w Katedrze Botaniki Leśnej. Od września [[1950]] był zastępcą profesora na Wydziale Rolno-Leśnym i kierownikiem katedry. Brał udział w pracach organizacyjnych Ogrodu Dendrologicznego na [[Sołacz (Poznań)|Sołaczu]]. Działał w poznańskim oddziale Polskiego Towarzystwa Biologicznego.