Ruch samoumocnienia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek
m →‎Geneza: lit.
Linia 3:
 
== Geneza ==
W pierwszej połowie XIX w. rządząca [[dynastia Qing]] zaczęła słabnąć. Ostatni wielki cesarz, [[Qianlong]] zmarł pozostawiając pełny skarbiec, ale stłumienie [[powstanie Białego Lotosu|powstania Białego Lotosu]] i korupcja urzędników (zwł. [[Heshen]]a) doprowadziły do kłopotów finansowych państwa. Kolejni cesarze, [[Jiaqing]], [[Daoguang]] i [[Xianfeng]] byli władcami mniejszego kalibru, którzy nie potrafili poradzić sobie z wyzwaniami, jakimi był skostniały i coraz bardziej skorumpowany system urzędniczy, zwiększająca się liczbąliczba ludności przy zmniejszającej się bazie podatkowej i wreszcie – zagrożenia zewnętrzne ze strony mocarstw kolonialnych.
 
Powstanie, którego przez lata nie udawało się stłumić, podawał jako przykład słabości Chin qingowskich Hong Liangji; wskazywał też na korupcję, rozwarstwienie społeczne, nadmierny wzrost demograficzny jako zagrożenia dla państwa. Skazany na śmierć za krytykę skorumpowanego Heshena, został ułaskawiony przez następnego cesarza, a jego prace były pionierskie dla wielu uczestników późniejszego ruchu samoumocnienia{{odn|Spence|1990|s=143}}.