Sojuz 1: Różnice pomiędzy wersjami

Sojuz 1 wystrzelono w ramach przygotowań do programu lądowania na [[Księżyc]]u. Misja miała być realizowana wspólnie z [[Sojuz 2a|Sojuzem 2]], którego start z trzyosobową załogą zaplanowano na dzień następny; w programie był [[spacer kosmiczny]] i przejście dwóch kosmonautów z Sojuza 2 do Sojuza 1. Ambitny program lotu obu statków miał dowieść światowej opinii publicznej o przewadze ZSRR nad [[Stany Zjednoczone|USA]] w wyścigu do Księżyca i w ogóle w dziedzinie lotów kosmicznych, zwłaszcza po pożarze Apollo 1 na stanowisku startowym na [[Canaveral|przylądku Kennedy’ego]] dwaniecałe trzy miesiące wcześniej. Decyzję o realizacji tego programu mimo zaobserwowanych usterek w trzech poprzednich, bezzałogowych lotach modułów nowego typu [[Sojuz 7K-OK]] (w misjach [[Kosmos 133]], Kosmos 140A i [[Kosmos 140]]), a także pomimo znalezienia w nim około 200 błędów projektowych, podjęli najwyżsi przywódcy ZSRR, [[Leonid Breżniew]] i marszałek [[Dmitrij Ustinow|Ustinow]]. Jest prawdopodobne, że ekipa Breżniewa chciała, aby do połączenia dwóch statków doszło około 1 maja. Rok 1967 miał szczególne znaczenie w komunistycznym kalendarzu, przypadała w nim pięćdziesiąta rocznica rewolucji w 1917 roku. „Związek” dwóch stacji na orbicie wydawał się wspaniałym symbolem, zwłaszcza dla władzy mającej obsesję na punkcie symboli{{r|jg}}. Niepowodzenie misji Sojuz 1 spowodowało jednak opóźnienie radzieckiego programu księżycowego o półtora roku.