Zakon krzyżacki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Inflancka gałąź zakonu krzyżackiego: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Konarski (dyskusja | edycje)
Linia 154:
 
=== Inflancka gałąź zakonu krzyżackiego ===
Inflanty, dzisiejsza Łotwa i Estonia, zostały objęte w posiadanie przez chrześcijańskich najeźdźców już jedną generację wcześniej niż Prusy. Dla zabezpieczenia kraju ryski biskup Albert (1199–1229) założył składający się z niemieckich rycerzy zakon kawalerów mieczowych (''Fratres miliciae Christi de Livonia''). Kiedy kawalerowie mieczowi w [[1236]] r. podczas wyprawy wojennej na Litwę ponieśli druzgocącą klęskę, zakon krzyżacki wykorzystał odpowiedni moment dla dokonania ekspansji na północ. Połączył się w 1237 r. z zakonem kawalerów mieczowych i przejął jego inflanckie posiadłości. Zakon krzyżacki zwiększył więc zdecydowanie zakres swojej władzy i w ten sposób mógł w XIV w. panować prawie nad całym wybrzeżem Bałtyku, od Gdańska po Narwę<ref name=":0" />.
 
W szczytowym momencie swojego rozwoju [[Kawalerowie mieczowi|zakon kawalerów mieczowych]] liczył do 180 braci-rycerzy. 5 kwietnia 1242 książę [[Nowogród Wielki|nowogrodzki]] [[Aleksander Newski]] zadał im ciężką klęskę w [[Bitwa na jeziorze Pejpus|bitwie]] na zamarzniętym jeziorze [[Pejpus]]. Przegrana zaprzepaściła próbę skierowania ekspansji zakonu na ziemie ruskie.