Socjalizm o chińskiej specyfice: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Bortak42 (dyskusja | edycje)
Bortak42 (dyskusja | edycje)
Linia 14:
Podczas 13. [[Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych|Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych]] KPCh [[sekretarz generalny KPCh]] [[Zhao Ziyang]], w imieniu XII KC, wydał raport „Przez postępową drogę socjalizmu o chińskiej specyfice”{{odn|Li|1995|s=399}}. Napisał, że Chiny są społeczeństwem socjalistycznym, ale socjalizm w Chinach znajduje się na początkowym etapie, chińskie warunki życia wynikały z nierozwiniętego stanu sił produkcyjnych kraju, podczas tej fazy rozwoju Zhao zaleca wprowadzenie planowej gospodarki towarowej w oparciu o własność publiczną. Główną porażką komunistycznej prawicy, według Zhao, było to, że nie uznała tego, że Chiny mogą osiągnąć [[socjalizm]] poprzez ominięcie [[kapitalizm]]u. Główną porażką komunistycznej [[lewica|lewicy]] było to, że utrzymywała „pozycję [[utopia|utopijną]]”, utrzymującą że Chiny mogą ominąć pierwotny etap socjalizmu, w którym siły wytwórcze mają zostać zmodernizowane{{odn|Schram|1989|s=204}}. W dniu 25 października 1987 r. Zhao wyjaśnił dalej koncepcję pierwotnego etapu socjalizmu i powiedział, że linia partyjna miała był realizowana według zasady „Jedno centrum, dwa podstawowe punkty”; centralnym punktem zainteresowania chińskiego państwa był rozwój gospodarczy, ale powinno to nastąpić jednocześnie poprzez scentralizowaną kontrolę polityczną (tj. [[Cztery podstawowe zasady]]) i poprzez podtrzymywanie polityki reform i otwarcia na świat.
 
Sekretarz generalny KPCh, [[Jiang Zemin]], rozwinął tę koncepcję dziesięć lat później; najpierw podczas przemówienia do Centralnej Szkoły Partyjnej w dniu 29 maja 1997 r., a ponownie w swoim raporcie na XV Ogólnopolskim Kongresie[[Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych|Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych]] KPCh 12 września 1997 r. Według Jianga, III plenum 11. Komitetu Centralnego poprawnie przeanalizowało i sformułowało naukowo poprawny program problemów stojących przed Chinami i socjalizmem. W słowach Jianga pierwszy etap socjalizmu był „nierozwiniętym stadium”. Podstawowym zadaniem socjalizmu jest rozwój sił wytwórczych, dlatego głównym celem na etapie podstawowym powinien być dalszy rozwój krajowych sił wytwórczych. Podstawową sprzecznością w chińskim społeczeństwie w początkowej fazie socjalizmu są „rosnące potrzeby materialne i kulturowe ludzi oraz zacofanie produkcji”. Ta sprzeczność pozostanie, dopóki Chiny nie zakończą procesu pierwszego etapu socjalizmu, a z tego powodu rozwój gospodarczy powinien pozostać głównym celem KPCh na tym etapie.
 
Jiang opracował trzy etapy, aby rozwinąć wczesne stadium socjalizmu{{odn|He|2001|s=387}}. Pierwszy – rozwój ekonomii socjalistycznej o chińskich cechach – oznaczał rozwój gospodarki poprzez emancypację i modernizację sił wytwórczych przy jednoczesnym rozwijaniu gospodarki rynkowej. Drugi etap oznaczał „zarządzanie sprawami państwowymi zgodnie z prawem”, rozwój [[demokracja ludowa|demokracji socjalistycznej]] w ramach KPCh i uczynienie „ludu panami kraju”. Trzecia budująca punkt orientacyjny kultura socjalistyczna o chińskich cechach – oznaczała przekształcenie [[marksizm]]u w przewodnik, by szkolić ludzi, aby nadać im „wysokie ideały, uczciwość moralną, dobre wykształcenie i silne poczucie dyscypliny oraz spowodować rozwój narodowej nauki, przez to, że popularna kultura socjalistyczna nastawiona byłaby na potrzeby modernizacji, świata i przyszłości”.