Jan Loth: Różnice pomiędzy wersjami

Najbardziej znaczącym klubem w karierze Jana Lotha była [[Polonia Warszawa (piłka nożna)|Polonia Warszawa]]. Piłkę nożną w klubie zaczął uprawiać w [[1918]] roku. Po wykazaniu się świetną dyspozycją i zdobyciu wicemistrzostwa kraju, powołany został na [[Mecz piłkarski Węgry − Polska (1921)|pierwszy mecz]] w historii [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Polski]] z [[Reprezentacja Węgier w piłce nożnej mężczyzn|Węgrami]] w 1921 roku w [[Budapeszt|Budapeszcie]] (1:0 dla [[Węgrzy|Węgrów]]). Za grę w tym spotkaniu zebrał świetne oceny i został uznany za najlepszego [[Polacy|Polaka]] w tym meczu przez [[kibic]]ów (na samym meczu było tylko dwóch polskich widzów – Edward Kleinadel i Wacław Babulski) i [[dziennikarz]]y z [[Węgry|Węgier]] i [[Polska|Polski]]. Kilka lat później zmienił pozycję i zaczął grać w [[pomocnik (piłka nożna)|pomocy]] oraz [[napastnik|napadzie]]. Strzelał sporo bramek. W [[1926]] roku po raz kolejny z drużyną [[Polonia Warszawa (piłka nożna)|Polonii Warszawa]] zdobył wicemistrzostwo Polski. Loth grał również w tenisa ziemnego oraz uprawiał lekką atletykęlekkoatletykę. Był rekordzistą kraju w [[Sztafeta 4 × 400 metrów|sztafecie 4 × 400 metrów]] i wicemistrzem w [[skok wzwyż|skoku wzwyż]]. W [[1927]] roku przestał grać w piłkę, w [[1930]] w tenisa. W [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Polski]] rozegrał 5 meczów, w tym 3 jako bramkarz. To jedyny polski piłkarz, który na szczeblu pierwszej reprezentacji grał i w bramce, i w polu. Po ciężkiej [[choroba|chorobie]] ([[Gruźlica człowieka|gruźlicy]]) [[Śmierć|zmarł]] w [[1933]] roku.