Bateria artylerii nr 31 (XXXI) im. Heliodora Laskowskiego: Różnice pomiędzy wersjami

Rozmowy na temat zakupu czterech dział artylerii nadbrzeżnej średniego kalibru rozpoczęto na początku [[1933]]. Z inicjatywy kmdr. ppor. [[Heliodor Laskowski|Heliodora Laskowskiego]], kierownika Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia Kierownictwa [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]], do przetargu zaproszono [[Szwecja|szwedzką]] firmę Bofors. Był to ewenement, dotychczas przy przetargach na dostawy sprzętu wojskowego faworyzowano [[Francja|Francję]], ze względu na podpisany 2 lutego 1921 polsko-francuski sojusz wojskowy.

Pierwszą umowę z Boforsem podpisano [[20 grudnia]] 1933 na dostawę czterech armat kal. 152,4 mm wz. 30 dla nowej baterii nadbrzeżnej na Helu. Bezpośredni nadzór nad próbami poligonowymi w Szwecji i późniejszym montażem armat na Helu był sprawowany z ramienia Marynarki Wojennej przez chor. mar. Jana Lichego.

W czerwcu [[1935]] pierwsza partia dostawy została załadowana na polski transportowiec wojskowy [[ORP Wilia]] i przewieziona do [[Gdynia|Gdyni]]. Stamtąd transportem kolejowym działa zostały przewiezione do Helu. Druga partia w ten sam sposób dotarła do miejsca przeznaczenia we wrześniu.

Po wykonaniu murowanych stanowisk powstała 1. Bateria, która niebawem wraz z pozostałymi bateriami nadbrzeżnymi weszła w skład nowo utworzonego Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej. Niedługo potem, w [[1936]] zmieniono jej nazwę na 31. Bateria. Po przedwczesnej śmierci inicjatora, kmdr. ppor. Heliodora Laskowskiego, [[1 stycznia]] [[1937]] baterii nadano jego imię.