Berdyczów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 2A01:11BF:532:9000:E01B:E172:58A0:DDE5) i przywrócono wersję 53211670 autorstwa Razar-ww
Linia 34:
Na mocy [[unia lubelska|unii lubelskiej]] w 1569 miasto stało się częścią [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]. Około 1626 r. wojewoda kijowski [[Janusz Tyszkiewicz]] po uwolnieniu z niewoli tureckiej jako wotum dziękczynne ufundował w Berdyczowie kościół i sprowadził karmelitów. [[Stanisław Zaremba (biskup kijowski)]] w 1647 został, według relacji wiernych, uzdrowiony za wstawiennictwem [[Matka Boża Berdyczowska|Matki Bożej Berdyczowskiej]], której obraz ogłosił cudownym. Obraz koronowany został w 1756 papieskimi koronami. Berdyczów, w którym znajduje się kościół Karmelitów Bosych z XVIII w., był słynnym ośrodkiem kultu maryjnego, a w XIX wieku centrum [[chasydzi|chasydzkim]] na [[Wołyń|Wołyniu]].
 
W 1593 r. uzyskał prawa miejskie. Czasy [[August III|Augusta III]] i [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława qAugustaAugusta Poniatowskiego]] były dla Berdyczowa okresem rozwoju. Sanktuarium otoczono potężnym wałem, z mostem zwodzonym i z bastionami uzbrojonymi w 60 armat. Była to prawdziwa twierdza. W tych murach wzrastał karmelita o. [[Marek Jandołowicz]] – duchowy przywódca [[Konfederacja barska|konfederacji barskiej]], którego [[Juliusz Słowacki]] uczynił głównym bohaterem znanego dramatu. W 1768 r. [[Kazimierz Pułaski]] z 700 konfederatami i 800 cywilami przetrwał 17 dni oblężenia Berdyczowa, trzykrotnie odpierając szturmy.
 
Od 1721 roku wszedł w posiadanie rodziny [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]] jako spadek dla [[Barbara Franciszka Zawisza|Barbary Franciszki Zawisza]] zamężnej za [[Mikołaj Faustyn Radziwiłł|Mikołajem Faustynem Radziwiłłem]]<ref>[http://www.linia-polnocna.internetdsl.pl/SGKP/Ukraina_Berdyczow.html, ''Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', tom I, s.134].</ref>.