Kluczbork: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m int. |
||
Linia 90:
W latach 1907–1908 została przeprowadzona w mieście sieć wodociągowa i kanalizacyjna, znacznie później powstała elektrownia nad [[Stobrawa (rzeka)|Stobrawą]]. Według spisu z 1910 w mieście mieszkało 11 588 osób, z czego 836 deklarowało się jako Polacy, zaś 10 216 jako Niemcy<ref>{{cytuj książkę | imię = Stefan | nazwisko = Dziewulski | autor link = | tytuł = Wyniki plebiscytu na Górnym Śląsku | rok = 1922 | strony = 25 | url = http://www.pbc.gda.pl/dlibra/plain-content?id=694 | data dostępu = 28 grudnia 2012}}</ref>. W ostatnich przed wybuchem [[I wojna światowa|wojny]] wyborach do [[Reichstag]]u, w wyborach ścisłych (druga tura), na obszarze miasta, na polskiego kandydata ks. Pawła Kuczkę padło 169 głosów, zaś na kandydata niemieckiej partii konserwatywnej Ludwiga Meyera 1180 głosów<ref>{{Cytuj pismo |autor= |imię= |tytuł = Wyniki wyborów w dniu 12 i 22 stycznia 1912 w okręgu Kluczborsko-Oleskim | czasopismo = Katolik | miesiąc =luty | rok = 1912 | wolumin = 20 | strony =6 | url = http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata?id=36839&from=&dirids=1&ver_id=&lp=2&QI= | data dostępu = 28 grudnia 2012}}</ref>.
Po I wojnie światowej wraz z całym powiatem obejmującym [[Wołczyn]], [[Byczyna|Byczynę]] oraz gminy wiejskie, pozostał terenem przygranicznym, bowiem kilkanaście kilometrów od miasta przebiegała granica Rzeszy Niemieckiej z Polską. Po podziale Górnego Śląska w październiku 1921 r. powiat kluczborski w całości pozostał w obrębie państwa niemieckiego aż do 20 stycznia 1945, wojska niemieckie zostały wyparte z miasta przez oddziały radzieckie 95 dywizji piechoty gwardii 32 korpusu piechoty gwardii 5 armii gwardii [[1 Front Ukraiński|1 Frontu Ukraińskiego]]. W walkach poległo 36 żołnierzy Armii Czerwonej (na pl. Wolności po wojnie odsłonięto Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej). Podczas walk o miasto w jednym z zakładów gdzie produkowano drut kolczasty radzieccy robotnicy przymusowi wywołali bunt, w którym zginęło 18 robotników. Po wojnie przy ul. Opolskiej urządzono duży cmentarz wojenny Armii Czerwonej gdzie pochowano poległych w walkach o Śląsk Opolski (leży tu o. 6800 żołnierzy)<ref>Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988, [[Specjalna%3AKsi%C4%85%C5%BCki/8321727093|<u><font color="#3366cc">ISBN 83-217-2709-3</font></u>]], str. 491</ref>.
Oficjalnie władze polskie przejęły Kluczbork wraz z całym Śląskiem Opolskim 18 marca 1945. Od 17 kwietnia 1945 roku do 11 października 1946 roku, miasto nosiło nazwę Kluczborek<ref>{{Cytuj | url=http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20120503/POWIAT09/120509805 | tytuł=Kluczborek i Wałczyn - tak nazywały się nasze miasta [zdjęcia] - nto.pl<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.nto.pl | język=pl | data dostępu=2017-11-24}}</ref>. Dominująca dotąd w mieście ludność niemiecka została [[Wysiedlenia Niemców po II wojnie światowej#Wysiedlenia z Polski|wysiedlona]].
| |||