Małaszewicze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
int.
Linia 34:
 
== Historia ==
[[Małaszewicze Duże]] i [[Małaszewicze Małe|Małe]] mają historię sięgającą kilkuset lat wstecz. Jednak przedsięwzięciem, które odcisnęło piętno na losach okolicy, było powstanie w latach 1866-67 [[Kolej szerokotorowa|szerokotorowej]] [[Kolej Warszawsko-Terespolska|Kolei Warszawsko-Terespolskiej]]. Obie wsie znalazły się po północnej stronie torów. W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Niemcy przekuli kolej na [[Kolej normalnotorowa|normalnotorową]]. Po uzyskaniu niepodległości, linię kolejową przejęły [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], a pierwsi mieszkańcy zaczęli się osiedlać na terenach obecnych Małaszewicz po południowej stronie torów w [[1924]] roku.
{{Dopracować|źródła=2011-07}}
Pierwsi mieszkańcy zaczęli się osiedlać na terenach obecnych Małaszewicz w [[1924]] roku. Związane to było z przebiegającą niedaleko linią kolejową oraz budową lotniska w okresie międzywojennym. Po wykarczowaniu lasów zaczęły powstawać pierwsze gospodarstwa. W [[1936]] roku przystąpiono do budowy nieopodal Małaszewicz lotniska wojskowego oraz bazy paliwowej dla lotnictwa. To tutaj stacjonowały nowoczesne [[PZL.37 Łoś|bombowce Łoś]] należące m.in. do [[220 Dywizjon Bombowy|220 Dywizjonu Bombowego]], które stały się celem ataków [[Luftwaffe]] już w pierwszym dniu II wojny światowej. W 1940 roku Niemcy odbudowali i rozbudowali zniszczone wcześniej przez siebie lotnisko. Było to możliwe dzięki niewolniczej pracy Żydów z obozu pracy istniejącego w czasie wojny na terenie Małaszewicz. Lotnisko w Małaszewiczach miało strategiczne znaczenie dla Luftwaffe operującej na froncie wschodnim. Stacja kolejowa Małaszewicze stała się podczas okupacji ważnym ośrodkiem polskiego ruchu oporu. W strukturze Armii Krajowej, Rejon IV Małaszewicze wchodził w skład Obwodu [[Biała Podlaska]]. Zorganizowano tutaj między innymi zakonspirowaną szkołę podchorążych i kurs podoficerów, do których kierowano młodzież z różnych stron okupowanego kraju. Niemiecka baza Luftwaffe przestała istnieć w lipcu 1944 roku. Hitlerowcy wycofując się wysadzili w powietrze obiekty wojskowe i budynki mieszkalne. Po II wojnie światowej lotnisko wojskowe w Małaszewiczach funkcjonowało najpierw jako radzieckie, a później do 1952 roku jako polskie, po czym samoloty i jego personel zostały przeniesione na Okęcie. Małaszewicze zaczęto przygotowywać do roli portu przeładunkowego poprzez budowę terminali i ramp.
 
W [[1936]] roku przystąpiono do budowy nieopodal Małaszewicz lotniska wojskowego oraz bazy paliwowej dla lotnictwa. Lokalizację wybrano ze względu na centralne położenie w kraju, niskie opady atmosferyczne<ref name=":0">{{Cytuj |autor = www.tygodnikpodlaski.pl |tytuł = Tu uzbrajano Łosie – najnowocześniejsze polskie samoloty Archiwum |data dostępu = 2018-07-25 |opublikowany = Tygodnik Podlaski |url = http://www.tygodnikpodlaski.pl/archiwum/tu-uzbrajano-losie-najnowoczesniejsze-polskie-samoloty-pnews-1789.html |język = pl}}</ref>, oraz bliskość [[Brześć|Brześcia]]. Przy budowie wykorzystano elementy [[Twierdza Brzeska|Twierdzy Brzeskiej]], m.in. w jednym z fortów umieszczono zbiorniki paliwa o pojemności 278 tys. litrów<ref name=":0" />. Lotnisko posiadało 14 hangarów, oraz osiedle dla wojskowej obsługi lotniska i ich rodzin<ref name=":0" />. To tutaj stacjonowały nowoczesne [[PZL.37 Łoś|bombowce Łoś]] należące m.in. do [[220 Dywizjon Bombowy|220 Dywizjonu Bombowego]], które w Małaszewiczach wyposażano m.in. w radiostacje. Samoloty stały się celem ataków [[Luftwaffe]] już w pierwszym dniu II wojny światowej. W bombardowaniach rannych i zabitych zostało 40 członków personelu lotniska<ref name=":0" />, toteż podjęto decyzję o jego ewakuacji w kierunku [[Rumunia|Rumunii.]]
Po oficjalnym otwarciu portu przeładunkowego 14 grudnia 1949 roku w Małaszewiczach rozpoczęto budowę bloków mieszkalnych. To właśnie otwarcie portu przeładunkowego rozpoczęło rozwój Małaszewicz trwający do dzisiaj. Oprócz bloków wielorodzinnych znajdują się tutaj także osiedla domków jednorodzinnych. Po II wojnie światowej osiedle nie miało swojego administracyjnego statusu. Do 1986 roku nie było Małaszewicz na mapie Polski, a o osiedlu mieszkaniowym mówiono „osada przy torach”. Istniały tylko Małaszewicze-Stacja i [[Podolanka]]. Po staraniach mieszkańców z dniem 1 stycznia 1986 roku Małaszewicze stały się samodzielną jednostką administracyjną. W 1986 roku uzyskało drogowe połączenie ze światem poprzez budowę 2-kilometrowej odnogi od szosy Kobylany-Zastawek. Małaszewicze mają dostęp do wszystkich mediów (kanalizacja, woda, prąd, gaz, telefon, bezpłatny gminny internet). Ulice w miejscowości są oświetlone i mają nawierzchnię asfaltową lub z kostki brukowej.
 
W 1940 roku Niemcy odbudowali i rozbudowali lotnisko. Było to możliwe dzięki niewolniczej pracy Żydów z obozu pracy istniejącego w czasie wojny na terenie Małaszewicz. Lotnisko w Małaszewiczach miało strategiczne znaczenie dla Luftwaffe operującej na froncie wschodnim, m.in. w czasie [[Barbarossa|operacji Barbarossa]]. Stacjonowały tu szybowce transportowe [[Messerschmitt Me 321 Gigant|Messerschmtt  Me-321]], oraz samoloty [[Messerschmitt Me 323 Gigant|Messerschmitt Me-323 Gigant]].
 
Pierwsi mieszkańcy zaczęli się osiedlać na terenach obecnych Małaszewicz w [[1924]] roku. Związane to było z przebiegającą niedaleko linią kolejową oraz budową lotniska w okresie międzywojennym. Po wykarczowaniu lasów zaczęły powstawać pierwsze gospodarstwa. W [[1936]] roku przystąpiono do budowy nieopodal Małaszewicz lotniska wojskowego oraz bazy paliwowej dla lotnictwa. To tutaj stacjonowały nowoczesne [[PZL.37 Łoś|bombowce Łoś]] należące m.in. do [[220 Dywizjon Bombowy|220 Dywizjonu Bombowego]], które stały się celem ataków [[Luftwaffe]] już w pierwszym dniu II wojny światowej. W 1940 roku Niemcy odbudowali i rozbudowali zniszczone wcześniej przez siebie lotnisko. Było to możliwe dzięki niewolniczej pracy Żydów z obozu pracy istniejącego w czasie wojny na terenie Małaszewicz. Lotnisko w Małaszewiczach miało strategiczne znaczenie dla Luftwaffe operującej na froncie wschodnim. Stacja kolejowa Małaszewicze stała się podczas okupacji ważnym ośrodkiem polskiego ruchu oporu. W strukturze Armii Krajowej, Rejon IV Małaszewicze wchodził w skład Obwodu [[Biała Podlaska]]. Zorganizowano tutaj między innymi zakonspirowaną szkołę podchorążych i kurs podoficerów, do których kierowano młodzież z różnych stron okupowanego kraju. Niemiecka baza Luftwaffe przestała istnieć w lipcu 1944 roku. Hitlerowcy wycofując się wysadzili w powietrze obiekty wojskowe i budynki mieszkalne. Po II wojnie światowej lotnisko wojskowe w Małaszewiczach funkcjonowało najpierw jako radzieckie, a później dood 1952 roku jako polskie, po czym samoloty i jego personel zostały przeniesione na Okęcie. Małaszewicze zaczęto przygotowywać do roli portu przeładunkowego poprzez budowę terminali i ramp.
 
Jednocześnie Małaszewicze zaczęto przygotowywać do roli granicznego portu przeładunkowego poprzez budowę terminali i ramp<ref name=":0" />. Po oficjalnym otwarciu portu przeładunkowego 14 grudnia 1949 roku w Małaszewiczach rozpoczęto budowę bloków mieszkalnych. To właśnie otwarcie portu przeładunkowego rozpoczęło rozwój Małaszewicz trwający do dzisiaj. Oprócz bloków wielorodzinnych znajdują się tutaj także osiedla domków jednorodzinnych. Po II wojnie światowej osiedle nie miało swojego administracyjnego statusu. Do 1986 roku nie było Małaszewicz na mapie Polski, a o osiedlu mieszkaniowym mówiono „osada przy torach”. Istniały tylko Małaszewicze-Stacja i [[Podolanka]]. Po staraniach mieszkańców z dniem 1 stycznia 1986 roku Małaszewicze stały się samodzielną jednostką administracyjną. W 1986 roku uzyskało drogowe połączenie ze światem poprzez budowę 2-kilometrowej odnogi od szosy Kobylany-Zastawek. Małaszewicze mają dostęp do wszystkich mediów (kanalizacja, woda, prąd, gaz, telefon, bezpłatny gminny internet). Ulice w miejscowości są oświetlone i mają nawierzchnię asfaltową lub z kostki brukowej.
 
== Gospodarka ==