Kot burmski: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza wzmianka o kocie burmańskim pojawia się w księdze [[poezja|poezji]] o kotach, która ukazała się w okresie [[Ayudhya]] (1350-1767), a obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Departamentu Sztuki Uniwersytetu [[Bangkok]]u. Koty te hodowane były przez [[Bhikku|mnichów]] jako [[Kot domowy|kot]] świątynny. Zwane były "świątynną„świątynną strażą"strażą” ze względu na swoje szczególne brwi (prawie nieowłosione plamki nad oczami), które sprawiały wrażenie, jakby kot ten miał oczy zawsze otwarte. Wierzono, że dusza osoby, która zmarła, przed przejściem na najwyższy poziom doskonałości w następnym życiu, żyła jeszcze jakiś czas w ciele świętego kota. Kot taki po śmierci miał wstawiać się u Buddy za swoim właścicielem.

W roku 1889 [[Harrison Weir]], organizator pierwszej nowożytnej [[wystawa kotów|wystawy kotów]] rasowych w [[Kryształowy Pałac Kryształowy|Crystal Palace]], opisał dwa warianty [[kot syjamski|kota syjamskiego]]. Pierwszy opisany typ był jasno ubarwiony z ciemniejszymi znaczeniami, drugi zaś – jego zdaniem przypadkowa odmiana – kot o czekoladowej barwie. Jaśniejszy, znaczony typ niezmienne wygrywał na wystawach z odmianą czekoladową, tak że z czasem "czekoladowy„czekoladowy Syjam"Syjam” odpadł z konkursu.

W roku [[1930]] emerytowany [[lekarz]] marynarki wojennej [[Stany Zjednoczone|USA]], dr [[Joseph G. Thompson]], mieszkający w [[San Francisco]], sprowadził z Birmy brązową kotkę i nadał jej imię "Wong„Wong Mau"Mau”. Kotkę początkowo uważano za nową odmianę [[kot malajski|kota malajskiego]], Wong Mau okazała się być [[kot tonkijski|kotem tonkijskim]], tj. syjamsko-burmańską [[mieszaniec|hybrydą]]. W [[Stany Zjednoczone|USA]] nie było kota podobnego do "Wong„Wong Mau"Mau”, zatem dr Thomson (wraz z trójką wybitnych hodowców: Virginią Cobb, Billym Gerstem i dr Clydem E. Keelerem) sprowadził z [[Tajlandia|Tajlandii]] kocura syjamskiego o imieniu "Tai„Tai Mau"Mau”. Niektóre koty z tego miotu były podobne do matki, a niektóre były typowymi kotami syjamskimi . Dopiero skrzyżowanie "Wong„Wong Mau"Mau” z jej synem "Yen„Yen Yen"Yen” zaowocowało powstaniem trzeciego typu kolorystycznego, o ciemnobrązowej barwie. Od tej pory można mówić o powstaniu nowej [[hodowla|hodowli]] kotów – kotów burmskich.

Kot burmański jest już hodowany w [[Polska|Polsce]], choć rasy tej nie można zaliczyć do rozpowszechnionych. Pierwsza kotka rasy burmańskiej – niebieska "Anne„Anne Louise Falyu's"s” z hodowli holenderskiej pojawiła się w Polsce w [[1992]] roku. W [[1994]] i [[1995]] roku dołączyły do niej dwa kocury – rudy – "Harry„Harry Fox"Fox” z [[Czechy|Czech]] i czekoladowy – "Solo„Solo Junior Off Indra"Indra” z [[Holandia|Holandii]]. {{fakt|Obecnie w Polsce zarejestrowanych jest zaledwie kilka hodowli kotów tej rasy|data=2012-05}}.

Jako że kot burmański jest członkiem "kociej„kociej [[arystokracja|arystokracji]]"”, posiada swój [[herb]]. U szczytu herbu kota burmańskiego znajduje się [[Paw indyjski|paw]] z rozpostartym ogonem, symbol narodowy [[Mjanma|Birmy]]. Po obu stronach pawia stoją [[lew|lwy]] zwane "Klinthe"„Klinthe”. Obramowanie herbu nawiązuje do wzornictwa stosowanego w zdobieniu świątyń. Główny element herbu stanowi podobizna sobolego kota burmańskiego. Poniżej znajdują się trzy [[symbol]]e [[Dziedzictwo kulturowe|dziedzictwa]] narodowego Birmy. Pośrodku, poniżej podobizny kota, siedzi [[Budda]] z pagody Szwegadon. Po lewej jego stronie widać [[słoń indyjski|słonie]] niosące drogocenne [[Drzewo tekowe|drewno tekowe]]. Po prawej stronie kobieta birmańska tańczy na tle typowego domu miasta [[Rangun]]. Imię i zawołanie znajdują się u podnóża herbu: ''Kot Burmański – Inteligencja – Godność – Uczuciowość''

Oczy powinny być duże, ale nie wystające, okrągłe. Barwa oscyluje między żółtą a żółtozieloną (z wiekiem oczy kota zielenieją), a za szczególnie pożądane uważa się "złote"„złote” znaczenia.

* niebieskiej – w odcieniu cynowej szarości, tzw. "antyczne„antyczne srebro"srebro”,

Sierść kotów burmańskich jest krótka, dokładnie przylega do ciała i jest jedwabista w dotyku. Jedwabistość ta wynika z faktu, że koty burmańskie nie posiadają podszorstka, przez co, dla ogrzania, lubią przytulać się do człowieka i innych zwierząt. Ze względu na wyjątkowe walory futra koty burmańskie nazywane są "kocimi„kocimi sobolami"sobolami”.