Stanisław Radkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Tworzę Szablon:Cytuj |
m poprawa linków |
||
Linia 20:
}}
[[Plik:Stanisław Radkiewicz - Ruta Radkiewicz - Cmentarz Wojskowy na Powązkach (159).JPG|thumb|200px|Nagrobek Stanisława Radkiewicza i Ruty Radkiewicz]]
'''Stanisław Radkiewicz''' (ur. [[19 stycznia]] [[1903]] w Rozmierkach pod [[Kosów (Białoruś)|Kosowem Poleskim]]<ref>[https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/1037?katalog=4 Stanisław Radkiewicz BIP IPN] </ref>, zm. [[13 grudnia]] [[1987]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[Generał|generał dywizji]] bezpieczeństwa publicznego, członek [[Komunistyczny Związek Młodzieży Polski|KZMP]], [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]], [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] i [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], [[Politruk|oficer polityczny]] w [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)|Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR (armii Berlinga]]) (1943-1944), zastępca sekretarza tajnego [[Centralne Biuro Komunistów
== Życiorys ==
Linia 31:
15 sierpnia 1943 wstąpił do [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)|Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (Armii Berlinga]]), został zastępcą dowódcy [[2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)|2 Pułku Artylerii Lekkiej]] [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Piechoty]] d.s. politycznych. Od października 1943 w miejscowości Biełoomut w [[Obwód moskiewski|obwodzie moskiewskim]], niedaleko [[Moskwa|Moskwy]] nadzorował formowanie [[Polski Samodzielny Batalion Specjalny|Samodzielnego Batalionu Szturmowego]] - jednostki dywersyjno-rozpoznawczej<ref>W marcu 1944 przemianowanego na ''Polski Samodzielny Batalion Specjalny''. [[Ryszard Terlecki]], ''Miecz i tarcza komunizmu. Historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944–1990'', Kraków 2007, s. 10.</ref>.
W 1944 należał do Zarządu Głównego [[Związek Patriotów Polskich]], był również od lutego 1944 zastępcą sekretarza tajnego [[Centralne Biuro Komunistów
Po powołaniu [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego]] stanął na czele wchodzącego w jego struktury [[Resort Bezpieczeństwa Publicznego|Resortu Bezpieczeństwa Publicznego]], piastował to stanowisko od 21 lipca do 31 grudnia 1944. Najważniejsze stanowiska w kierowanym przez niego resorcie objęli funkcjonariusze [[NKWD]] i [[Kujbyszewiacy|absolwenci kursów NKWD w Kujbyszewie]] oraz członkowie PPR, oraz [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]] i [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]] z okresu [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej]]. Po przekształceniu PKWN w [[Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej|Rząd Tymczasowy]], a RBP w [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego]], został awansowany do stopnia generała brygady i objął stanowisko ministra. Jego zastępcami byli również obywatele sowieccy i członkowie WKP(b): [[Mieczysław Mietkowski]] i [[Roman Romkowski]], którzy odgrywali w MBP kluczową rolę, kierując jego najważniejszymi pracami. W 1947 mianowany generałem dywizji.
| |||