Bronisław Chajęcki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Gruzin (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 29:
 
=== II wojna światowa ===
Podczas obrony Warszawy przed wojskami niemieckimi we wrześniu 1939 prezydent [[Stefan Starzyński]] 11 września postawił go na czele Komisariatu Cywilnego Obrony Pragi jako swojego zastępcę; kierował też ze strony władz cywilnych obroną przeciwlotniczą stolicy. W czasie okupacji niemieckiej od 30 września 1939 do wybuchu [[Kalendarium powstania warszawskiego – 1 sierpnia|1 sierpnia]] 1944 [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] sprawował funkcję kierownika Miejskiego Biura Dzielnicowego Warszawa Praga. Jednocześnie już od października 1939 zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem organizacji podziemnej [[Warszawianka (organizacja konspiracyjna)|Warszawianka]], z którą przeszedł do organizacji [[Unia (organizacja konspiracyjna)|Unia]]. Został w niej komendantem wojskowym na Pragę. W marcu 1942, po scaleniu Unii z [[Armia Krajowa|Armią Krajową]], został oddelegowany na stanowisko komendanta [[Państwowy Korpus Bezpieczeństwa|Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa]] na obszar Warszawy, którym kierował pod ps. „Boryna” lub „Maciej Boryna”. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] jako dowódca batalionu PKB w stopniu pułkownika <ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Wawrzyński | imię = Mirosław | tytuł = Człowiek, obywatel, patriota – Bronisław Chajęcki (1902-1953) | czasopismo = Niepodległość i Pamięć | wydanie = 14/1 (25) | strony = 89-129 | język = pl | data = 2007 | url = http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Niepodleglosc_i_Pamiec/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2007-t14-n1_(25)/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2007-t14-n1_(25)-s89-129/Niepodleglosc_i_Pamiec-r2007-t14-n1_(25)-s89-129.pdf}}</ref>, a także przy produkcji broni i materiałów wybuchowych. Po kapitulacji powstańców uciekł z transportu jenieckiego i udało mu się dotrzeć do oddziałów partyzanckich Grupy Kampinos AK. W marcu 1945 zgłosił się do [[Ludowe Wojsko Polskie|Ludowego Wojska Polskiego]]; został dowódcą kompanii kolejno w 4, 1 i 2 Pułkachpułkach Piechotypiechoty. Otrzymał awans do stopnia kapitana. We wrześniu 1946 został zdemobilizowany. Objął funkcję kierownika referatu administracyjnego, a następnie przewodniczącego rady zakładowej w Okręgowym Oddziale Przemysłowo-Rolnym Spółdzielni „Społem”. Później został nauczycielem w Publicznej Szkole Metalowej w [[Pruszków|Pruszkowie]].
 
=== Areszt, skazanie, stracenie ===