|nazwa oryginalna = {{unicode|Ѩзыкъ словѣньскъ}}<br />Językŭ slověnĭskŭ<br />Старобългарски език
|kraj, region1 = Język wymarły, dawniej [[Historia Bułgarii (681-1018)|Imperium Bułgarskie]]
[[Państwo wielkomorawskie]]
Linia 20:
[[Plik:Pater noster cu.PNG|thumb|Modlitwa ''Ojcze nasz'' zapisana cyrylicą w języku s-c-s]]
'''Język staro-cerkiewno-słowiański''', '''język s-c-s''', '''język scs''', '''język staromacedońskistarobułgarski'''<ref>[[Mieczysław Małecki]], ''Najstarszy literacki język Słowian'', Kraków 1947, s.4</ref> (scs. {{unicode|Ѩзыкъ словѣньскъ}}, ''Językŭ slověnĭskŭ'', {{w języku|bg|Старобългарски език}}) – najstarszy [[język literacki|literacki]] [[języki słowiańskie|język słowiański]], formujący się od połowy IX wieku i oparty głównie na słowiańskich gwarach Sołunia (dzisiejsze [[Saloniki]]). Język s-c-s stał się podstawą literacką języków: macedońskiego, bułgarskiego, rosyjskiego, serbsko-chorwackiego w różnych redakcjach. Najbliżej spokrewniony jest ze współczesnym językiem [[język bułgarski|bułgarskim]]<ref>[http://www.promacedonia.org/pdf/mirchev_starobylgarski.html Kirił Mirczew, ''Język starobułgarski'', Sofia 1972, s. 12-15]</ref><ref>[http://kodeks.uni-bamberg.de/AKSL/Grammatik/VajsAbecedarium/index.htm J. Vajs, ''Abecedarium Palaeoslovenicum in usum glagolitarum'', Veglae 1909]</ref> i [[język macedoński|macedońskim]]<ref>[http://i149.photobucket.com/albums/s43/truemacedonian/Miscellanius%20Mak%20Stuff/ieculture301.png Encyclopedia od Indo-European Culture, J.P. Mallory and D.Q. Adams, page 301.]</ref>, jakkolwiek literackie postacie tych języków oparte są na innych dialektach i cechują się innymi zasadami gramatycznymi, wynikającymi z przynależności do [[Bałkańska liga językowa|bałkańskiej ligi językowej]].
