Tadeusz Kwiatkowski (prozaik): Różnice pomiędzy wersjami

Już w 1937 zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne czasy”. Twórca [[powieść|powieści]] o tematyce współczesnej, satyrycznych (m.in. ''Siedem zacnych grzechów głównych'' z 1954), kryminałów pod pseudonimem ''Noël Randon'' (''Dwie rurki z kremem'', ''Donoszę ci, Luizo'', ''Cały ogień na laleczkę'', ''Zbrodnia na konkurs''), opowiadań dla młodzieży. Był scenarzystą filmowym, m.in. filmów ''[[Rękopis znaleziony w Saragossie (film)|Rękopis znaleziony w Saragossie]]'', ''[[Sanatorium pod Klepsydrą (film 1973)|Sanatorium pod Klepsydrą]]'' i serialu telewizyjnego (a także komiksu) ''[[Janosik (serial telewizyjny)|Janosik]]''. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z krakowskim „[[Dziennik Polski|Dziennikiem Polskim]]”, „[[Tygodnik Powszechny|Tygodnikiem Powszechnym]]”, „[[Przekrój (czasopismo)|Przekrojem]]”, „[[Życie Literackie (1951–1991)|Życiem Literackim]]”. Uważany za chodzącą kronikę starego [[Kraków|Krakowa]] i kopalnię anegdot, przez ponad 40 lat stały bywalec słynnego „stolika o jedenastej” w krakowskim klubie dziennikarzy „Pod Gruszką”. W 1953 podpisał [[Rezolucja Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego|rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego]].