Leskowiec: Różnice pomiędzy wersjami

Miejscowa ludność nazywała Leskowiec w przeszłości "Hrabskie Buty", z powodu dwóch płyt kamiennych z wykutymi śladami stóp. Płyty te prawdopodobnie upamiętniają wejście na szczyt Adama hr. Potockiego i hrabianki Mery Wielopolskiej. Strącone ze szczytu przez pasterzy, przeleżały w lesie do [[2004]], gdy odkryte przez Jana Zielińskiego zostały przeniesione w pobliże [[Schronisko PTTK Leskowiec|schroniska "PTTK Leskowiec"]]. Inna zwyczajowa nazwa szczytu to Beskid<ref>Zbigniew Kubień: Epopeja Hrabskich Butów zakończona</ref><ref>Zbigniew Kubień: Hrabskie Buty nadal istnieją</ref>.

Leskowiec jest niemal całkowicie porośnięty lasem. Charakterystyczne dla lasu w górnych partiach Leskowca są karłowate, poskręcane [[buk]]i, których liczne egzemplarze oglądać można przy szlaku prowadzącym od [[schroniskoschroniska PTTK Leskowiec]]. Tylko na szczycie znajduje się duża polana, będąca pozostałością dawnego [[Pasterstwo w Karpatach|pasterstwa]]<ref name=matuszczyk>Andrzej Matuszczyk ''Beskid Mały'', 1984</ref>. W drugiej połowie lat 80. XX wieku na polanie pod szczytem Leskowca wypasano duże stado owiec, obecnie tradycje pasterskie zapoczątkowane przez [[Wołosi w Polsce|Wołochów]] całkowicie zanikły<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko= Musiał |imię= Marcin |tytuł= Śladami kultury góralskiej w Beskidzie Małym|wydawca= |miejsce=Andrychów |rok=2010 | |isbn= 978-83-917420-3-7}}</ref>.