Astat: Różnice pomiędzy wersjami

Istnienie astatu zostało przewidziane przez Mendelejewa, który nazwał pierwiastek „eka-jodem”. Ponieważ [[układ okresowy pierwiastków]] był znany od dawna, uczeni starali się zapełnić lukę w grupie 17, poszukując fluorowca następującego po jodzie. Pierwiastek po raz pierwszy otrzymali [[Dale Corson]], [[Kenneth MacKenzie]] i [[Emilio Segrè|Emilio Segré]] na [[Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley|Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley]] w 1940 roku. Bombardowali oni ²⁰⁹[[bizmut|Bi]] [[promieniowanie alfa|cząstkami alfa]] o energii 23 [[MeV]], otrzymując izotop ²¹¹At<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Eichstaedt |imię = Ignacy |tytuł = Księga pierwiastków |wydawca = Wiedza Powszechna |miejsce = Warszawa |rok = 1973 |strony = 412 |oclc = 839118859}}</ref>. Metodą tą wytwarza się astat również obecnie. Nazwa pierwiastka pochodzi od [[język grecki|greckiego]] ''astatos'', co znaczy nietrwały.