Jan Janowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m →Linki zewnętrzne: kat. |
dr red. |
||
Linia 31:
W 1973 objął funkcję wiceprzewodniczącego Rady Narodowej miasta Krakowa z ramienia SD, którą sprawował do 1984. W latach 1976–1989 wykonywał mandat posła na [[Sejm PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]], [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|IX]] kadencji. Był członkiem Komisji [[Komisja Spraw Zagranicznych (Sejm)|Spraw Zagranicznych]], Nauki i Postępu Technicznego (w latach 1975–1981 wiceprzewodniczący, od 1981 do 1982 – przewodniczący) oraz Edukacji Narodowej i Młodzieży. Zasiadał w zarządzie Polskiej Grupy [[Unia Międzyparlamentarna|Unii Międzyparlamentarnej]] (1976–1989), był także jej wiceprzewodniczącym (1980–1982; 1985–1989). W 1982 jako jeden z pięciu posłów SD opowiedział się przeciwko prawu zakładającemu likwidację [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]<ref>''Rozwiązanie „Solidarnośći”'', [w:] [[Jerzy Łojek]], ''Kalendarz historyczny. Polemiczna historia Polski'', Warszawa 1996, s. 690</ref>.
W 1989 wziął udział w obradach [[Okrągły Stół (historia Polski)|Okrągłego Stołu]]. W tym samym roku został wybrany na posła SD z poparciem NSZZ „Solidarność”, uzyskując w pierwszej turze 23,57% głosów<ref>[[Tomasz Gąsowski]] (red.), ''Wybory '89 w Krakowie: wspomnienia, relacje i dokumenty z kampanii wyborczej Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”'', „Księgarnia Akademicka”, Kraków 1999, s. 133</ref>. Przez krótki okres pełnił obowiązki przewodniczącego Klubu Poselskiego SD w Sejmie X kadencji. Od 12 września 1989 do
Od 1993 do śmierci pozostawał przewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego. W [[Wybory prezydenckie w Polsce w 1995 roku|1995]] był rozważany jako kandydat SD na urząd prezydenta, jednak w związku z trudną sytuacją ugrupowania wycofał się z rozgrywki<ref>[[Waldemar Żebrowski]], ''Stronnictwo Demokratyczne w warunkach demokratyzacji ustroju politycznego'', Wydawnictwo Olsztyńskiej Szkoły Wyższej, Olsztyn 2003, s. 250–252</ref>. Jako prezes SD pozostawał zwolennikiem współpracy z [[Unia Wolności|Unią Wolności]] oraz niewielkimi ugrupowaniami konserwatywno-liberalnymi<ref>[[Waldemar Żebrowski]], ''Stronnictwo Demokratyczne ...'', s. 255–258</ref>. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1997 roku|wyborach w 1997]] miał zamiar kandydować z listy krajowej Unii Wolności, jednak w związku ze złym stanem zdrowia zrezygnował z ubiegania się o mandat<ref>[[Waldemar Żebrowski]], ''Stronnictwo Demokratyczne...'', s. 259–261</ref>.
| |||