Kołobrzeg: Różnice pomiędzy wersjami

Kołobrzeg jest jedną z najstarszych osad na [[Pomorze Zachodnie|Pomorzu Zachodnim]], która rozwinęła się dzięki wytwarzaniu w jej pobliżu soli. Zalążkiem Kołobrzegu był powstały około 880 roku gród w [[Budzistowo|Budzistowie]], położony kilka km na południe od dzisiejszego miasta. Od lat 80. X wieku w czasach Mieszka I podjęto rozbudowę grodu wprowadzając do konstrukcji wałów charakterystyczne dla Piastów [[izbica (architektura)|konstrukcje izbicowe]]. W 1000 roku [[Bolesław I Chrobry]] założył tu [[biskupstwoDiecezja kołobrzeskiekołobrzeska|biskupstwo]], właściwe terytorialnie dla całego [[Pomorze|Pomorza]], którego biskupem został [[Reinbern]], jednakże upadło ono w latach 1007–1013<ref>„Pomorze Zachodnie w tysiącleciu”: praca zbiorowa /, pod red. Pawła Bartnika i Kazimierza Kozłowskiego ; Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Szczecinie, Kuratorium Oświaty w Szczecinie, Urząd Miejski w Szczecinie.</ref>. W XIII wieku Kołobrzeg dostał się pod kuratelę [[biskupi szczecińsko-kamieńscy|biskupów kamieńskich]]. Po śmierci [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]] w 1138 władcy Polski utracili kontrolę nad Kołobrzegiem, który wszedł w skład [[Księstwo Pomorskie|Księstwa Pomorskiego]]. W 1255 roku książę [[Warcisław III]] i biskup kamieński na północ od osady w Budzistowie lokowali nowe miasto na prawie lubeckim ([[prawa miejskie]]). Od XIV wieku miasto było członkiem bałtyckiej [[Hanza|Hanzy]]. Tu w 1564 roku cech kowali zagwarantował sobie w statucie, że ludność pochodzenia słowiańskiego nie będzie przyjmowana<ref>Hieronim Kroczyński, [w:] Kołobrzeg zarys dziejów, Wyd. Poznańskie Poznań 1979, s. 27.</ref>.

W mieście działa także specjalistyczna jednostka [[płetwonurek|płetwonurków]] [[Ochotnicza straż pożarna w Polsce|Ochotniczej Straży Pożarnej]] „Tryton”, której celem jest ratowanie ludzi na wodzie i pod wodą. Jednostka ta działa na terenie miasta, wód portowych, rzeki Parsęty oraz wód morskich przylegających do kąpieliska.