Anatol Kędzierski: Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[22 lipca]] [[1880]]

|data śmierci = [[11 lipca]] [[1964]]

|lata służby = do [[1931]]

|siły zbrojne = [[Plik: Coat of Arms of Russian Empire.svg|20px]] [[Armia Imperium Rosyjskiego]]<br />[[Plik:Orzełek Wojsk Wielkopolskich.svg|20px]][[Armia Wielkopolska]]<br>[[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />

'''Anatol Kędzierski''' (ur. [[22 lipca]] [[1880]] w [[Żytomierz]]u, zm. [[11 lipca]] [[1964]] w [[Poznań|Poznaniu]]) – [[generał brygady]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].

Anatol Kędzierski urodził się 22 lipca 1880 roku w Żytomierzu. W 1898 roku, po zakończeniu nauki w Korpusie Kadetów w Moskwie, wstapił do Konstantynowskiej Szkoły Artylerii w Sankt Petersburgu. 21 sierpnia 1899 roku został mianowany [[podporucznik]]iem{{odn|Encyklopedia Wojskowa|1934|s=193}}. W latach 1904-19051904–1905 walczył na [[Wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]], a w latach 1914-19171914–1917 na [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], jako dowódca dywizjonu artylerii na froncie niemieckim. Został w jej trakcie ciężko ranny. Dowódca dywizjonu, potem dowódca III Brygady Artylerii, w okresie od sierpnia 1917 do maja 1918 roku w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]], w stopniu podpułkownika.

Od grudnia 1918 roku w Wojsku Polskim. W styczniu 1919 roku wraz z grupą oficerów byłego I Korpusu Polskiego na czele z generałem [[Józef Dowbor-Muśnicki|Józefem Dowbor-Muśnickim]] skierowany został do Poznania celem organizacji [[Armia Wielkopolska|Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim]]. 19 stycznia 1919 roku został mianowany czasowo inspektorem artylerii w Księstwie Poznańskim i dowódcą [[15 Wielkopolski Pułk Artylerii Lekkiej|1 Pułkupułku Artyleriiartylerii Lekkiejlekkiej Wielkopolskiejwielkopolskiej]]<ref>Rozkaz dzienny Nr 14 Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z dnia 19 stycznia 1919 r.</ref>. 5 maja 1919 roku na wniosek głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim, generała piechoty Józefa Dowbor-Muśnickiego [[Naczelna Rada Ludowa|Komisariat Naczelnej Rady Ludowej]] mianował go [[pułkownik]]iem, a 3 czerwca 1919 roku - generałem podporucznikiem. Od września 1919 roku dowodził [[15 Brygada Artylerii (II RP)|XV Brygadą Artylerii]]. Na jej czele wziął udział w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie z bolszewikami]].

Dowódca Obozu Warownego „Brześć Litewski”. 12 marca 1921 roku został zwolniony, na własną prośbę, z czynnej służby i przeniesiony do [[Rezerwa|Rezerwy armii]] w stopniu tytularnego generała podporucznika{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 547}}. Z dniem 1 maja 1921 roku powołany został do służby czynnej{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 23 z 11 czerwca 1921 roku, s. 1041}}. We wrześniu 1921 roku został szefem [[7 Grupa Artylerii|Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII]] w Poznaniu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 57. lokatą w korpusie generałów{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=16, tu podano, że urodził się 9 lipca 1880 roku}}.