Teofil Maresch: Różnice pomiędzy wersjami

Teofil Karol Maresch urodził się 1 sierpnia 1888 roku w Brzeżanach, w rodzinie Ferdynanda, [[Powstanie styczniowe|powstańca styczniowego]], i Marceli z Wereszczyńskich. Ukończył gimnazjum w Brzeżanach{{odn|Stawecki|1994|s=215}}. W 1912 ukończył studia we [[Lwów|Lwowie]], gdzie działał w [[Związek Walki Czynnej|Związku Walki Czynnej]] i [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckim]]. Pracował potem jako adwokat. W okresie sierpień 1914 – lipiec 1917 w [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygadzie Legionów Polskich]]. Podporucznik z października 1914. Po [[kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] powrócił do praktyki adwokackiej.

 

 

12 kwietnia 1927 roku awansował na [[podpułkownik]]a ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów sądowych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.</ref>. 29 stycznia 1932 roku został awansowany na [[pułkownik]]a ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów sądowych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.</ref>. 10 marca 1932 roku prezydent RP mianował go sędzią [[Najwyższy Sąd Wojskowy|Najwyższego Sądu Wojskowego]], a minister spraw wojskowych przeniósł z Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 220, 242.</ref>. 20 maja tego samego roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa [[Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych]] w Warszawie{{odn|Stawecki|1994|s=215}}<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.</ref>{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=129 autorzy podali, że w maju 1932 roku został zastępcą szefa departamentu i naczelnym prokuratorem wojskowym}}. 27 stycznia 1933 roku został mianowany z dniem 1 stycznia 1933 roku szefem Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych i Naczelnym Prokuratorem Wojskowym<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 79.</ref>. W latach 30. był prezesem podolskiego koła Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Winobranie w Zaleszczykach jako wielka impreza gospodarcza i kulturalna | czasopismo = [[Wschód (polskie czasopismo)|Wschód]] | wolumin = Nr 20 | strony = 1 | data = 10 sierpnia 1936 | url = http://dlibra.pbc.rzeszow.pl/publication/12601}}</ref>. Na generała brygady został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 16. lokatą w korpusie generałów{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=129 autorzy błędnie podali, że awansował na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku}}. We wrześniu 1939 był naczelnym szefem służby sprawiedliwości w [[Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1939)|Naczelnym Dowództwie WP]].