'''Oniryzm''' ([[język grecki|grec.]] ''oneiros'' – marzenie senne) – [[konwencja literacka]], polegająca na ukazaniu rzeczywistości na kształt snu, marzenia sennego, czasem koszmaru<ref>{{Cytuj stronę | url = https://sjp.pwn.pl/slowniki/oniryzm.html | tytuł = Oniryzm | praca = Słownik Języka Polskiego | data dostępu = 2017-11-01}}</ref>. Zwykle dziejo ma wtedy charakter [[irracjonalizm|irracjonalny]], [[Absurd (pojęcie)|absurdalny]], sprzeczny z zasadami prawdopodobieństwa. Zacierają się związki przyczynowo-skutkowe i logiczne następstwa wydarzeń.
Technika oniryczna była stosowana już w [[literatura starożytna|starożytności]] (w sposób bardzo prymitywny). Wprowadzano ją poprzez opowiadanie [[Postać literacka|bohatera]] (bohaterów) o własnych marzeniach sennych, które zwykle miały znaczenie symboliczne. Jej rozwój przypada na wiek XXD. W całkowicie nowy sposób konwencję tę wykorzystał [[Franz Kafka]]. Na polu [[literatura polska|literatury polskiej]] jej prekursorem był [[Bruno Schulz]]. W konwencji onirycznej tworzyli także poeci związani z [[katastrofizm (kultura)|katastrofizmem]] ([[Krzysztof Kamil Baczyński|Baczyński]], [[Tadeusz Gajcy|Gajcy]]).
