The Doobie Brothers: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Linia 34:
Lukę po Johnsonie wypełnili dwaj byli muzycy [[Steely Dan]]: [[Michael McDonald (piosenkarz)|Michael McDonald]] - wokalista, klawiszowiec i autor tekstów (dołączył w [[1976]] podczas sesji ''Talkin' It to the Streets'') oraz trzeci gitarzysta - [[Jeff Baxter]] (w zespole od [[1974]]). Muzycy ci, zwłaszcza McDonald spowodowali zwrot w twórczości formacji, która odtąd prezentowała o wiele spokojniejsze [[soft rock]]owe, ocierającym się o [[soul]] muzyczne oblicze – w grze Baxtera słyszalne były także echa [[jazz]]u. W tej stylistyce utrzymanych było kilka kolejnych wydawnictw zespołu, m.in. ''Livin' On The Fault Line'' ([[1977]]), a przede wszystkim bestsellerowy album ''Minute by Minute'' z [[1978]] roku. Za singiel ''What a Fool Believes'' zespół otrzymał [[Nagroda Grammy|nagrodę Grammy]] w kategorii ''[[Nagroda Grammy w kategorii Piosenka roku|Piosenka roku]]''. Na ''Minute by Minute'' pojawił się gościnnie były członek grupy – Tom Johnston.
 
Stres spowodowany sukcesem doprowadzał do konfliktów w zespole, w wyniku czego odeszli Baxter (w [[1978]]) i Hartman (w [[1979]])<ref name="BBC">{{cytuj stronę|url = https://www.bbc.co.uk/music/artists/cc675751-7425-470f-8d2d-167ed3ba8759| tytuł = John Hartman - New Songs, Playlists & Latest News - BBC Music| Famous Birthdays| data dostępu = 2018-09-05| autor = | opublikowany = bbc.co.uk| praca = | data = | język = en}}</ref>. Album ''One Step Closer'' z [[1980]] roku, nagrano w nowym składzie z gitarzystą Johnem McFee, z perkusistą sesyjnym Chetem MacCrackenem i z wokalistą, saksofonistą, klawiszowcem [[Cornelius Bumpus|Corneliusem Bumpusem]] (dawniej, m. in. [[Moby Grape]])<ref name="Discogs">{{cytuj stronę|url = https://www.discogs.com/artist/922210-Cornelius-Bumpus| tytuł = Cornelius Bumpus| data dostępu = 2018-09-05| autor = | opublikowany = discogs.com| praca = | data = | język = en}}</ref>. Mimo iż krążek nie dorównywał artystycznie poprzedniemu, płyta osiągnęła status platynowej, a kompozycja ''Real Love'' poszerzyła kolekcję hitów grupy.
 
Po jej nagraniu odszedł Porter<ref name="Discogs (2)">{{cytuj stronę|url = https://www.discogs.com/The-Doobie-Brothers-One-Step-Closer/release/4886227| tytuł = The Doobie Brothers – One Step Closer| data dostępu = -2018-09-05| autor = | opublikowany = discogs.com| praca = | data = | język = en}}</ref>, którego zastąpił [[Willie Weeks]], późniejszy współpracownik, m.in. [[Michael Jackson|Michaela Jacksona]] i [[Quincy Jones|Quincy'ego Jonesa]]<ref name="FB">{{cytuj stronę|url = https://www.famousbirthdays.com/people/tiran-porter.html| tytuł = Tiran Porter - Bio, Facts, Family | Famous Birthdays| data dostępu = 2018-09-05| autor = | opublikowany = famousbirthdays.com| praca = | data = | język = en}}</ref>. Podczas trasy promującej ów materiał MacCracken został zastąpiony przez [[Andy Newmark|Andy'ego Newmarka]]. W [[1981]] roku Patrick Simmons zdecydował się opuścić zespół i rozpocząć karierę solową. Muzycy postanowili więc tymczasowo zawiesić działalność zespołu i zagrać ostatnia serię koncertów. Występy zostały zarejestrowane i wydane na płycie ''Farwell Tour'' w [[1983]] roku.