Sułtanat Rumu: Różnice pomiędzy wersjami

Człowiekiem, który postanowił wykorzystaċ ten stan rzeczy był [[Sulajman Ibn Kutulmisz|Sulajman]], syn [[Kutulmisz]]a – wuja Alp Arslana, który niegdyś zbuntował się przeciw niemu, kwestionując jego prawo do władzy, co przypłacił życiem. Sulajman był wysłannikiem [[Malikszah I|Malikszaha]], następcy Alp Arslana, który wysłał go do Anatolii w celu zapanowania nad jej niekontrolowanym podbojem w imieniu Wielkich Seldżuków. Zaczął on organizować anatolijskich Turków wokół siebie, i po zajęciu [[İznik|Nicei]] w roku [[1077]] samozwańczo ogłosił się sułtanem, kwestionując tym samym zwierzchność Malikszaha. Nicea, przez Turków nazwana Iznikiem, stała się pierwszą stolicą nowego państwa. Po zdobyciu [[Antiochia (Turcja)|Antiochii]] w roku [[1084]] Sulajman poczuł się na tyle pewnie, że w roku [[1086]] wyruszył przeciwko [[Aleppo]], co doprowadziło go do starcia z bratem Malikszaha, namiestnikiem [[Syria|Syrii]] [[Tutusz Ibn Alp Arslan|Tutuszem]], co przypłacił życiem w [[Bitwa pod Aleppo|bitwie pod murami miasta]]. Jego syn, [[Kilidż Arslan I|Kilidż Arslan]], stał się zakładnikiem na dworze Wielkich Seldżuków, i powrócił do Anatolii by dokonać restauracji sułtanatu dopiero po śmierci Malikszaha w roku 1092.

 

 

[[Plik:Byzantium circa 1170 + Seljuks la.svg|thumb|240px|right|Bizancjum (fiolet) i Sułtanat Rumu (zieleń) około roku 1170]]